Diſßenſatio. 217 Guardianis& alijs locorum Supetioribus auctoritas difpenfandi conceditur, fi mate- tia fit leuis, necobligansad peccată mot- tale, Quia cui committitur Regimen ani- marum, videntur hec minora cffe concef- fa, neoporteat tam inferiores quàm fupe- riores Prælatos moleftiâ nimià affici: vel fi materia fit grauis, vtpotè obligans ad mor- tale, circa quam t3īmen frequenter occur- rat neceſſitas, quæ diſpenſationem præſen- tem exigit: vt in leiunijs tam Regulæ, quàm Eccleſiæ in diuino officio,& fi quid aliud eft huiúfthodi; fecùs autem in alijs, præfer- tim quæ de recurſa ad pecuniã præcipiun- tur in Regula. Quando tamen neceſſitas reuerà magna eſt,& eft periculum in mora, vel impotentia adeundi maioré Prælatum, etiamfi effet Sum. Pontifex, tunc etiam ex rationabili interpretatione voluntatis eius, cenſetur inferior Prælatus habete poteſta- tem diſpenſandi, etiam in ijs, quæ funt Su- periori teſeruata. P. Cypr. cit. Et fupra .160. 145. Conſtitutiones noſtr, quantò mi- Cxl v. nus videntur obligare, tantò periculofior et Difenfaa earum, non folùm transgreflic, verùm eti- 7% Cona am diſpenſatio, quæ quando fine fufficienti 44 i~ x num Ọga caufa fit, nihil differt à tranſgrellione: vt disn: enim nihil dicam, quòd inferiores neque- ant