& indiuiduum vagum eſſe. Attamen teſpõ- furusidem Maldonatus argumento, quod in defenſionem altetius fententiæ additur, videlicet, cum Chriftus pronomen illud pronunciauit, nondum cius corpus in Sa- cramento fuiſſe, itaque non potuiſſe prono- mine iſto demonſtrati: talem ſolutionem tradit, quã ſatis clarè monſtrat ſe non tam reipsâ, quàm loquendi modoab alijs differ- re. Cum Deus, inguit, ex limo terre homi- nem finxit, ređe vereĝue dicere potuiffetr fumpro in manus limo, hic eft homo, fisut Chriflus dixit boceflcorpus meam. Et cum ex cofia malie- rem ſabritauit, ſumptã coſta dicere potuit, hat eſt mulier, quamuis, cum pronunciaſſet prono· men, hac nondum fuiſſet mulier, net fignificaffet, fi ita locutus fuiffet, limum efe bominem, 6 coſtam, ſed limum in hominem, 4o/lam in mulie- zem conuerti. Ita cum Chrifus dicit accepto pane, hoc efi corpus meum, quamnis eius corpus nondum illic efet; tamen quia fiatim futurum erat, illud eo pronomine demonfirat, nec fgnifie cat panem, quem acceperat efe corpus fuum, fed mutari in corpus fuum, quemadmodum fi in Cana Galilee, cum aquam in vinum muta- i uit, oſtenſa aqua dixifet, hoc efi vinum, nee il- lud, hoc, aquam, fed vinum oftenderet, nec ſen- ſuseſſet, aquã eſe vinum, aut vinum fignificare,| fedillo verbo in vinum efe conuerfam. Sic illes ig qui fi velit verba ifta, Hoc eff Corpus jA