De IYREIVRAND, IN GENERE, 223 Regulariter quidemiuramentum feruandum eft; fallit verò in octo cafibus ennmeratis per Barth. Socin. reg. 256. Et neminem poffe Gibi propria auctoritate iuramentum mutare etiam in melius, ſecus auctoritate legis, tradit Cacheran. dec, 92. numero 2g. An Papa poſsit diſpenſare& abſoluere ſuper iu- ramento? An Epiſcopus ſuper iuramento ditpen- ſare poſsit? An Capitulum ſede vacante? Quid in parte, in cuius fauorem iuramentum eſt præſti- tum? Quid in iudice fæculari,an pofsit remitte- re& abloluere à iuramento? An demum pars fit vocandain abfolutione feu difpenfationeà iura- mento? loannes de Selua, par. 4. quæſt..cum qang; fege Et de poteftate Principis ſæcularis, relaxan- di ſeu remittendi iuramentum, ac de eo ſtatu⸗ endi. Fachinæus lib. 3. contron. iur, cap. 13. Relaxatio iuramenti fit à parte, vel eius procu⸗ ratore, cui iuramento obſtrictus eſt: Eius enim proprium eſt abſoluere, cuius eſt aſtringere. Si tamen pars eiusue procurator; id facere ſuperſe- deat, aut differat, commiſſario id licitè vigore commifsionis, quæ ipfi hoc iniungit committi- tur. Rulant. cap. 11. numero 8. quem omninò Relaxatione iuramenti, midem vide: Qualiter iuramentum fit interpretandum, tråa dit Toan. de Selua, part, 2. quefl,:2. Ftregulari- ter quidem iuramentum recipit interpretationem ſecundũſubiectam materiam, ſuper quà præſtatur: Fallit tamen in{feptem cafibusrelans à Barthol, Soen. reg, 254. Bernhardus Diaz. reg. 390- De diſpenſa- tiõe& xelaxa tione iura- menti,` Iuramentum porrò in dubio præſtitum præ- ſumitur, niſi probetur; cum ſolennitas extrinſeca &fag'ælfumantur. M i actka non præſumantur. Maſc. concl. 935. Et poſt obitum eius qui iurare debuerat, hæres iphus i tentas