Seite
Tn quo à prz- cedente dif- Ferat, Præferiptio morat quid Er, Àn detùr fi- deiuſſori& keredi. Lrsrz Ii. Par I. Car. XXL Quamuit autem hæc exceptio concurrere vi⸗ deatur, cum plus petitionis exceptione; ab ea tamen differt; Nam exceptio pacti conuenti tem- poralis& moratoria, tum datur reo, quando ab initio debitum pure fuerit contractum,& poſts ea inter creditorem& debitórèm cònùenerit, ne inira certum tèmpus ageretur, aut ħor iplum reſcripto principis impetraxetur.lg.3 veßſicul. tem. 456 porales. ffe de exception. ieg. 2. l brinerfa. ţ. Cod.dò pree, Imperoffir. Atexceptio plus petiionis tempos re reo competit cum inito conuenit, vt res in diem, vel ſub conditione debeatur: cuius effe- ctus eſt, vt ſtatim quis obligetur„licet ante diem aut conditionis euentum non recte petatur, g. vmnis ſtipulatio. 2. Inſtitut. de verborum obligationibus lep. cedere diem, 213 fide bérborum fignificat. Zanger Par. 2. cap. II. aum. 5 Huic exceptioni pacti conuenti tempora⸗ lis feu de ñon petendo intra certum tempuꝰ puꝰ ta quinguenaium, fimilis eſt ea, quæ præſcriptid molatoria dicitur, cum reſcripto Principis debis torbusindulgeatur ne intr certum trempas mo- Jeftentur å creditoribus futs;/, quotres. 2. Cod.de prec Imperat. offer. Cuiacnis‘libro 2. obfernat. capit. 103 Molin. de viur. quajlion. 82. numero 624. de qüa videatur, Die policey Ordnung/ Anno 48. zu Aug⸗ ſpurg auffgericht/ ſab titul. von verdordnen Rauffleuten Cin eadem ordinat. Francojordiaæ. Ann.7 7. Promulga⸗ a fub titul.23. Porro, quæ debitor, qui yult impetrare moa zatoriam dilationem, debeat in ſupplicatione, quam porrigit principi, narrare& exprimere, tta⸗ dit Carolus de Graſsis tracliſuo exceht. 32. numer. 175 afre àd num. 31. Vbiait debitorem narraxe debere omnia, qu poſlent operari, vt princeps illam non concederet, vel diſſicilius concederet. erum dilatio conceſſa principali debitori. non prodelt cation gdeiuſſoribus, ſi non ſunt in tanpi a y tolti fp [uta | natu | tend mbe dilat | infin Cun Aea D |