An excuſsio nevti diffcrat & quando ei locus ſit. 486 Lrski Ti Par. I. Car. XXVIIN, Demum de excvsione aduerfus quem fieri vel exerceridebeat;& cunti quas res verletur. tractat laté Valent. Franc. d. c. 5 n. 233. vl]; 277. Ibidemq; vfz.314, declarat, quomodo ac quo ordine fit inſtituenda excuſsio. Quibus adiunge ea, quæ de Excuſsionibus latè ſcripſerunt. Bart, de Saxofer, Iacoh. de Alena, Bened. de Pluuib. alias de Barzis. Quod ſi diſcuß ionis beneficium iudex reijcit deductum per viam exceptionis, non poteſt per viam actionis iterum deduci. Franclic. Milanenl. lib. 2. deciſ. f. n. 3. De exceptionediuiſionis. Çarvr XXIX. Oc beneficium à precedente in eo differt guod ilua concernat exce- ptionem ſidemfforumapſiscompe tentem reſpectu princſpalum leo- rum, ne ante ipſorumdiſcuſsionem == exigantur, auth prafente, C. defideiuf. crò benefcmm concernit perfonas plurium uin inter fe inuicem., Regulariter enm ex pluribus ſideiuſſoribus vnus conuentus in tolis dum, rectè ex epiſtola diui Adriani petet, diudi interipiosol ionem,& quemlibet pro rata ſua id. r[èu mandator. Cde fideinf l; B dubitet, Jores. Q. idem.& Lintèr eos. G. fin feod. leiuſlores in folidum ſeſe obligannt. orma libel contra plures reos, verb beneficio nos uruw conjiiiuttonum.n. I& hec fententia communis eſt, vti notat gloſs.& Syl. Aldobrandin. in perb.tes neatur--fi plures, Inft. de fideiuf. Quod& ın pluribus rers debendi procedit, quiin folidum fefe obliga- uerunt. Auth. bot ita. C. de duob. reise QUO tamen huic diurfionisbeneficio locus fit,quatuor necel- feria efle tradit Valent, Francusdefideif. t g mm 437 · cum ſeqq· AR iove kant i | unh i | Boben, | gúd deja | iteme unk feu Cyn. | fiaj | etiamy | Pap | dator to Ca Onm tipui | cuon | contel dp inkun Dat duu kofi l. benri |- teish | foni tecon Mko