dn̄s vſurarium et mento qꝛ ipſe manus comploſas habuit et non aꝑtas ad pauꝑes hec oīa mgr̄ in ſum̄a vicioꝝ hic appli ca Nunc audi ſꝫm ſꝫmonē qͣꝫ debes ſcribere ī cor tuū cum ſti lo ferreo id ē forti ſnīa Oīs exuobis inqͣꝫ xp̄s qui renūciat omībꝰ poſſidꝫ non p̄t meus eſſe diſcipulꝰ glo Hoc diſtat int̓ renūciare oībus et relinq̄re oīa qd̓ renūciare ꝯuenit omī bus licite vtunt̉ mūdanis poſſident vt tn̄ mente tendāt ad et̓na Relinq̄re tm̄ modo ē ꝑfectoꝝ qui oīa tꝑlia poſto­nunt et ſolis et̓nis inherent Hec glō ⁊cͣ Id c̓co krm̄i Si poſſumꝰ oīa relinq̄re et in altiſſima pauꝑtate ſeqͥ xp̄m habuit vbi caput ſuū bn̄dictū reclinaret vt faciūt ꝑfecti Re nūciemꝰ tn̄ oībus vt ſimus vulpes doloſitate et auaricia nec volucres inani glā et ſuꝑbia Sꝫ ſimꝰ ſimplices et humi les diſcipuli xp̄i boniqꝫ xp̄iani vt ſic tͣnſeamꝰ bona tꝑalia āmittamꝰ et̓na et hoc tm̄ de īpignoratoribꝰ Pro ma­iori declaracōe hꝰ ſꝫmonis ſcꝫ xp̄us dicit Oīs ex uobis non obrenūciat omībus poſſidet p̄t meus eſſe diſcipulꝰ Eſt ſciend̓ ī prima ꝑte vite xp̄i ca. liiij. Legit̉ ē duplex diſci plinatꝰ xp̄i Vnus eſt nccītatis et ſic ī primitiua eccīa om̄es dicebant̉ diſcipuli nūc dicunt̉ xp̄iani Aliꝰ eſt ſuꝑeroga­cionis quo quis xp̄m ſequit̉ ī ꝯſilis euāgelicis Primo diſci­plinatui neceſſariū ē renūciare oībus ꝙͣtū ad affectū ne qͥs ita afficiat̉ ad bona tꝑalia et poſtponat et̓na et amore tꝑa liū ſuꝑatus ordine ꝑuerſo creaturā diligat ſuꝑ creatorem. Scd̓o aūt diſciplinatui necſſariū eſt oīa relinq̄re non ſolum quantū ad affectū ſꝫ etiā ꝙͣtū ad in affectu Sic apl̓i oīa relinq̄runt volūtariā pauꝑtatē ergo om̄es tenent̓ oīa relinq̄re quātū ad affectum ꝑfecti voti pauꝑtatis ſunt a ſtricti Om̄s v̓o tenent̓ renūciare omībus quantū ad affectuꝫ ne plus afficiant̉ ad iſta. quā ad dn̄m Hec in vita xp̄i appli­ca ⁊cͣ Audite ergo vt ſcribatis ſtilo ferreo forti ſnīa et illū ſꝫmonē xp̄i ī corda vr̄a ſcꝫ nolite ſolliciti eſſe dicētes. Quid manducabimꝰ aūt quid bibemꝰ aut quo aꝑiemur ibi dicit