¶ Liber Primusnominis. qd̓ quia quattuor lrīs ſcribitur tetragrāmaton d̓r. ꝓ quo nosdominus. hebrei ꝟo legunt adonai. Qui ergo p̄dictis armis ſe mumirit. erit ille fortis armatus. de quo chriſtus dt in euāgelio Cū inquit fotis armatꝰ cuſtodit atriū. in pace ſunt omnia q̄ poſſidet Sic ergo inſtictus ſtabis ad ianuam Sūt autem ianua ſenſus exteriores. atriuminteriores. ⁊ ꝯſciētię domū ita cuſtodies. vt ab hoſtili defendatur ingiſu. Si in prīcipio pugnę fortiter feceris. ⁊ inſtar Torquati hoſtis deiceris. arcem rōnis oppugnantes a rege noſtro breui cononaberis Etde pugna magis qͣꝫ de pace cogites. paucis ita ꝯcludo Tota hoīs vitapugna vel ſeruitus. dum tu pacem cogitas. vitia te impugnāt ſi nō pugnas. vinceris. ſi vinceris ſeruis. vita ergo eſt pugna vel ſeruitus. quenpugnare piget. ſeruire oportet. Et ſi qui impij ſunt qui pacē habere vidantur. pax iſta non eſt pax. qꝛ nō eſt pax impijs. d̓t dn̄s. ſed habere pacevidentur. qꝛ ſpōte ſeruitium ferūt. ⁊ ſe diaboli fecere mācipia Dicat ergaīa mēbris corꝑis q̄ pugne diuturnꝰ labor offendit illud MaronisO ſocij(neqꝫ enim ignari ſumus ante laborum)O paſſi gauiora. dabit deus his quoqꝫ finemDurate. ⁊ voſmet rebus ſeruate ſecundis.¶ Quo fine ſanitas querenda eſt. ¶ Ca. xxix.Icturus de his ꝟtutibus ne interdicēdum tibi grauius ſubrepaincōmodum. ſtatui te paucis admonere. ne in eoꝝ ſententiam venias. qui cū ęgrotant. tāto deſiderio ſanitatis vrgentur. vt hippocratis ⁊ Auicēnę remedijs nō contēti vſqꝫ ad deliramēta vetulaꝝ ⁊ magicas incantatiōes inſaniāt: accipe igitur hoc nrē militię documentum⁊ more romanoꝝ diſce in pace ita dimicare. vt cum bellum ingruerit nōfrangare. Quotiēs igitur iniucūdi quid accidit. quid appetitum ⁊ ſenſum offendat. vt phthiſis. febris. morbuſue alius licet diſpliceat toto conatu contine iraſcibilem. ne ad ꝓpellendum repēte ꝯſurgat Cōſueuit eitemerarie niti ⁊ impetuoſe rōnem anteire. ⁊ id theologi ſurreptiōem vocāt. ante igitur rōem ꝯſulito. quę eſt rectitudīs index. ⁊ in regno animedei vicaria. ⁊ an̄ morbꝰ hic ferēdus an̄ abigendus ſit in veſtigia rn̄debitrō pythagoricū illud. curādum eſt vt ſit mens ſana in corꝑe ſano. nā corpus aīę tanqͣꝫ inſtrumētū a deo tributū eſt. vt ad id qd̓ rō poſceret. ſe idoneuꝫ ⁊ obtemperās exhiberet. at cum infirmuꝫ eſt: neqꝫ in publicis neqꝫin pͥuatis negocijs ſeruit. ⁊ tūc animus corꝑe quaſi ꝯpede quadem p̄peditus a naturę ⁊ ꝟtutis ceſſat officijs fitqꝫ contra naturam membrorūſeruus. q̄ moderari debet ac regere Dicit em̄ Criſpus: animi imperio. corporis ſeruitio magis vtimur Rōnis iſta quidem ꝓbabilis eſt ⁊ ęqua re
