Seite
Libet Secūmus Ranſeamus ad ſpūalia tempe Pauli apl̓i. hoc eſt ad ſpūales fruc tus anīe beneualentis palato dulciſſimos. ſed gradiamur ea via quam ipſe monſtrauit. ne nouam adorti fortaſſe fallamur. ſed quo melius perciꝑe poſſis. prius ſnīam vnā plato nicoꝝ euoluam. aiunt em Platonici duplicem eſſe ꝟtutem. vnam purgatoriam animi. alteram ve ro animi purgati. pͥma cū vicijs adhuc pugnat. altera domito iam vici­orum exercitu ꝯpoſitiſqꝫ regni ſui rebꝰ pacifice ſine vlla rebelliōe guber­nat: pͥma armat̉ vt appetitu ſubijciat rationi ⁊ vt peſſimum hoc qd̓ in­tra nos inter rōnem ⁊ appetitum gerit̉ bellum. excludat. peſſimum inqͣꝫ bellū. nam externa bella mala quidem ſunt Ciuilia peiora. domeſtica pel­ſima. quę ꝟo intra nos gerūtur inteſtina tanto ſunt peiora quāto animę qͣꝫ corꝑis eſt peior interitus Uirtus purgatoria gradit̉ ꝑ ſpineta. perlo­ca arida inuia ⁊ ina quoſa. ꝑ caua vallium. ꝑ ardua mōtium. eo ſcꝫ itine­re. quod vt Prodicus inqͥt Herculi virtus oſtēdit ad gloriā finxit em̄ Prodicus Herculi adoleſcēti voluptatem ⁊ ꝟtutē in muliebri ſpecie ap paruiſſe. ⁊ eum certatim ſtuduiſſe ad ſeſe allicē illam pollicitādo delicias ⁊ genus oē libidis. cuiꝰ tamen finis futurus eſſet vituperium. dedecus ⁊ ignominia. hāc vero offerēdo primo quidem difficilia ardua aſpera. mox autem laudem. honorem ac immortalitate prima illa ſeuera pludia. vir tutis purgatorię ſunt rudimēta. ⁊ eius qͥ ad veram gloriam niti velit ty­rocinia pͥma. que ꝟo ſequūtur dulcia ⁊ amena. fructꝰ ſunt animi iā pur gati. Prodico Pythagoras ꝯcorgauit gręcam vocalem. v. a. Paleme­de vel Simonide īnuentā. nam de autore dubitatur Interp̄tans ſiniſtꝝ Ramum quia in immo latior. in ſummo anguſtior. vbiqꝫ planior. ⁊ aſcen ſu facilior. vicijs dedit Siniſtrum vero ꝟtuti quia longus ⁊ arduus de radice primum ſurgit anguſtus. aſcendendo expanditur. ⁊ inſtar palme tanto ſpiſſior quāto ſublimior in latam planiciem cacumen extēdit Pri ma pars rami dextri eſt purgatoria. ⁊ ſummitas illa plana purgati ani­mi virtus eſt typum gerens Chriſti. qui dixit. Uenite ad me omnes qͥ laboratis ⁊ feſſi eſtis. ⁊ ego reficiam vos: victa difficultate pręambula id eſt ꝑturbationibus ſedatis. tum demum cum ratione regnat virtus. Tunc ex virtute quaſi ex vite bene repaſtinata. ⁊ arbuſto ſuo alligata ꝓ­deunt hi fructus. qͥbus mens ipſa nutritur ⁊ viget. apes imitata que eo dem melle quod procreant viuunt. anima eſt tellus. arbuſtum appeti tus vitis eſt virtus. Que de virtute diximus ad ea que videntur ocu­lis maioris intelligentię gratia reducamus. Vt duplicem virtutem diximus. ſic duplex quoqꝫ. Triticum dicamus. Caſſitudinis vnum. refectionis alterum vt dialecticorum more vtamur vno vt pluribus. in quod multipliciter fertur intellectus. primum ergo triticum eſt I ij