Liber Tercius quēs. hoc ē beatitatē. tn̄ velle dare nō videt̉. qꝛ dare vult ⁊ dat an̄s. ex qͦ ꝑ Syllogiſmū recte oꝑatōis inferat̉ ꝯſequēs beatitudīs. Sꝫ qꝛ maior ꝑs mortaliū dum ꝯtemptui hꝫ formā huiꝰ illatōis. ꝑdit felicitatē illiꝰ ꝯſequētis. d̓r deꝰ velle nos ſaluari. qꝛ ꝑ liberalitatē ſuam dat an̄s. ⁊ non velle nos ſaluari. qꝛ ꝑ ſegniciē nrām nō dat ꝯſequēs. haꝝ ꝟtutū habitus ꝯſuetudīeſqꝫ lōgo iuſtas exercitio poſſumꝰ natural̓r qͥdē habere. operati ones autē ſcd̓m eas vſqꝫ iu vitę finē integre ꝑduce̓. ſine dei peculiari auxilio certe non poſſumus ¶ Qd̓ et qͣre deꝰ odio habeat ꝯcioſos. ¶ Capitulum. xviij. Anda eſt igit̉ oꝑa vt in his exerceamur. nulla namqꝫ ſine exerci tio ꝟtus. nulla ars ſine vſu eſſe p̄t. vſu aūt parit̉. ꝯſeruat̉. auget̉. Nec negauerim deū vno momēto poſſe oēm ꝟtutē nobis īpluere Sꝫ ipſe ſꝑ ⁊ vbiqꝫ deteſtās ocioſos eas quas nobis ꝯtulit vires ad vlum ⁊ exercitiū vult. ꝯferri Dixit em̄ oꝑarijs. qͥd ſtatis hic tota die ocioſi ite ⁊ vos in vineā meam. ⁊ qd̓ iuſtū fuerit dabo vobis. Sꝫ cur pigris et inertibꝰ aduerſet̉. duas imp̄ſentiaꝝ cās īuenio. vnam ꝙ huiōi hoīes duꝫ ſegniciē ſequūtur. maxīe diſſil̓es deo efficiunt̉. deꝰ namqꝫ natura ē actuo ſiſſimꝰ chriſto dicēte pr̄ meꝰ vſqꝫ mō oꝑatur. ⁊ ego operor nec voco deū actuoſum. ꝙ curſitet aūt ſaliat. vt iſtrio Sunt em̄ oꝑa eiꝰ ſedentaria. ſed ſolida aſſidua perēnia Et ꝓpte̓a fuere theologi qͥ ſciſſime dixerint ſubſtantiā illam īfinitam quā deū vocamus. ab actu magis qua ab habitu debere appellari. ⁊ ex vocabulis ea deo potius ꝯuenire. q̄ oꝑatiōem. qua q̄ potētiam oꝑandi ſignificēt. vt rectius noīetur docēs qua doctor dans quam dator regēs quam rector. diuina namqꝫ oꝑatio nō ſicut nrā tēpo raria. ſꝫ eſſentię ſuę coeterna tanta firmitate ſubſiſtit. qͣꝫta ⁊ eſſentia. Al teram. qd̓ oīs rei ꝑfectio teſte Ariſto tele in libro de cœlo. ſita eſſe videt̉ in trinitate. hoc ē in eſſentia. potētia ⁊ oꝑatōe. eſſentia vt aīa. eſt potētię ra dix ⁊ fundamentū. potētia puta intelligētia in eſſentia aīę. eſt vt ramꝰ in arboris caudice. oꝑatio āt vt ītellectio quaſi dactyli ī termitibus palme qui ergo ꝑ ociū ceſſat ab oꝑatōe videt̉ naturā fraudare vltima ſua ꝑfectiōe. ⁊ iniuriam opifici naturę irrogare. qͣꝫ eam nō eo vſqꝫ ꝑducat q̄ ipſe perducendā inſtituat. ſicut agricolā ꝓculdubio offendit qͥ arborē ne fructificet: facit. ꝓpte̓a d̓r a Ioāne baptiſta in Mattheo Oīs arbor q̄ nō fa cit fructum bonum. excidetur ⁊ in ignem mittetur. Tantum igitur vigilantia noſtra moliatur. tantum induſtria ſe acuat tantum ratio ſe attollat. vt indies magis perficiēdo ad ꝟtutes ⁊ ad bonos mentis habitus. q̄ ſunt felicitatis inſtrumēta ꝑueniat
