¶ Liber Tercius Ortis meditatiōem ſummā eſſe phīam dixit Plato. Nihil eſt cm̄ qd̓ magis aūt ęque appetitus Luxuriā premat ⁊ ad rōnis re gulam mores cōponat qͣꝫ ſꝑ ingruētis mortis meditatio Apud Dethas ⁊ Thraces qͥdā ſcri ſunt ⁊ ad mortem paratiſſimi. ꝙ redituras putāt aīas obeuntiū Quidā ⁊ ſi nō redituras. nō extingui tn̄ autumant ſed ad loca beatiora tranſire. alij emori qͥdē. ſed id meliꝰ eſſe quā viue̓ for mine ſuꝑ viroꝝ cadauera interfeci ſimulqꝫ ſepeliri votū eximiū hn̄t apd̓ quoſdā eoꝝ puerperia lugebant̉ Et has apud illā gentē opiniōes diſſemiaſſe putadus ē Orpheus. qͥ fuit īdigena magni vir īgenij. ⁊ poeta ſua uiloquētie ſingl̓aris. qͣꝫ barbaroꝝ aīos demulcēte. ſyluas ⁊ ſaxa hoc ē ſyl ueſtres ⁊ ſaxeos hoīes ad ritꝰ quoſcūqꝫ libebat traducēdi liberā ptātem habebat. dies natalicij Triſtes agebant̉. funera ꝟo qͣſi ſacra cū luſu ⁊ can tū iucūdiſſime ⁊ cū ſumma. hilaritate celebrabāt. ⁊ recte qͥdē Nam cum naſcimur ꝑegre ꝓficiſcimur. īcerti qd̓ iter. qd̓ hoſpiciū: quē vię terminū ſimus habituri. ⁊ cū morimur finita peregrinatione in antiq̄ matris gremiū reuocamur. peregrinationē hāc pctōres ꝓduci. ſancti ꝟo breuiari ſꝑ rogāt. hīc Dauid inqͥt Heu meqꝛ īcolatꝰ meꝰ ꝓlōgatꝰ eſt. ¶ De multiplici genere mortis corꝑalis. et nō eſſe tēpus merendi poſt mortem ¶ Ca. xxi. Ad multipl̓r ⁊ nō vno mō mors d̓r. nam ē mors hoīs. qua homo diſſoluit̉ ⁊ volūt qͥdā Theologi hoīem ⁊ omne totū quoddam tercium eſſe p̄ter ꝑtes qd̓ eaꝝ ⁊ coitu reſultet. ⁊ abitu diſpereat. ⁊ id eſſe aiunt. qd̓ morte totiꝰ diſſipet̉. eſt ⁊ alia q̄dā mors corꝑis. quā vlteri ori reſolutōe reuertit̉ in ea. ex qͥbꝰ ꝯſtabāt elemēta Prima ſi in dei timore. ſi in pietate ⁊ religiōe hoīem repperit. bona ē. de qua d̓r Precioſa in cō ſpectu dn̄i mors ſcōꝝ eiꝰ. ſi pctōrem īpoenitētem reꝑiat mala ē Ideo qꝛ vt pͥma ē fœlicitatis. ſic iſta ē miſerię ſempiternę pͥncipiū Quādili mortalē hanc vitā viuimꝰ ex ꝟtute in viciū. ex vicio in ꝟtutē arbitrio noſtro tranſire ꝑmittit̉. at poſtqͣꝫde corꝑis huiꝰ tabernaculo eiecti debitū natu re ꝑſoluimꝰ. nec a vicio in ꝟtute. nec a ꝟtute ī viciū ē trāſitꝰ Tūc em̄ ⁊ vi atores eſſe deſinimꝰ. ꝓmerēdi ac cōmerēdi ſtatū amittimꝰ Uocabantur ab antiqͥs viatores nūcij ac mīſtri magiſtratuū. qui hoīes ex agris accer ſebāt Noſtri āt vię appellatōem ad vitā hāc trāſferūt ait em̄ Gregoriꝰ in pn̄ti vita qͣſi in via ſumus. qua ad patriā ꝑgimꝰ. maligni āt ſpūs iter nr̄m quaſi qͥdā latrunculi obſidēt. Cū hac ergo vita q̄ morte terminat̉ fi niunt̉ nō pctā. ſꝫ merita quicqͥdem ⁊ in ꝑadiſo recte agit̉ a ſcīs. ⁊ ī infer nō peccat̉ a dānatis. iō meriti rōem amittit. ꝙ extra viā fiat. et em̄ vita ē agon: vita ē theatꝝ. vita ē olympia. vbi ſpectatibꝰ arbitris ꝓpoſitis coro I iij
