Liber Tercius tura terras cremat. ſic Pliniꝰ ad ꝟbū Quo ſit vt miꝝ videri nō debeat ſi ī terrę aluo dicat̉ id eē qd̓ fere paſſim cernit̉ ī ſuꝑficie Ignis gͦ qͥ in obſcu ris ill̓ ꝯcauitatibꝰ nigrātes attollit flāmas fumi ⁊ nebulaꝝ globos exha lat. qͣꝫdiu ꝑ opaci carceris tractꝰ āpliſſimos euagati poſtqͣꝫ nulla ad egrediēdū ſpiramēta repperit. in ſe ꝯtorti reuertunt̉ in ignes. fitqꝫ flāmaꝝ ⁊ fumi Chaos īmēſuꝫ. illic dānatoꝝ ē hītatio. qͥ aſſidue cogunt̉ Cęca hec ī cēdia ꝯtēplari tātaqꝫ ex hac īuita ꝯtēplatōe quā ī ęternū ſuppliciū ſibi a deo datū ꝯgͦſcūt ſurgit īdigͣtio. tātꝰ īpatiētis aī furor exardeſcit vt oī rō nis vſu poſthīto cœlo ⁊ t̓re ac deo ipſi p̄cent̉ excidiū Et qm̄ vis ꝯcupiſci bil̓ boni placētis abūdātiā ⁊ pene diſplicētis ſentit offenſiōem iraſcibil̓ qͦꝫ deſideratę qͥetis neqͥt a ꝯcupiſcibili īpedimēto repelle̓. ſit ī aīo meror ⁊ luctꝰ. ⁊ ſine vlla ꝯſolatōe cordoliū. hęc āt p̄deī poete ꝑ illa qͥnqꝫ fluīa. q̄ apud īferos ponūt. myſtice deſignarūt Styx em̄ ē odiū Acherō triſticia Lethe obliuio Cocytꝰ luctꝰ Phlegethō ardor Odiū dei atqꝫ iuſticię tri ſticia de penaꝝ acerbitate obliuio charitatis ⁊ ſpei Luctꝰ ex penaꝝ ęter nitate. ardor ex ꝯſcīa culpe. ardor itē corꝑis pꝰ reſurrectōem. qd̓ iugit̉ ardebit. ⁊ nō ꝯſumet̉. ⁊ erit illic mors et̓na. qꝛ īmortal̓ miſeria. q̄ ſup̄mo bono.i. btītudī oppoſita p̄t ſummū malū appellari. duo iſti ſūt fines vltimi bonoꝝ ⁊ maloꝝ qꝛ cū ad illū ꝑ ꝟtutū officia ſcādendo ꝑueneris. nihil ē ſu periꝰ qͦ gradiaris. vbi ad iſtū ꝑ flagitia deſcēdēdo corrueris. nihil ē īferiꝰ qͦ ꝓlabaris Quicqͥd gͦ boni ē in moribꝰ ꝓpt̓ illū q̄rit̉. qͥcqͥd ꝟo mali ꝓpt̓ iſtu fugit̉ Nec īpoſſibile deo iudicet̉. qd̓ naturā poſſe nō dubiū eſt. vt ſcꝫ corpꝰ ardeat ⁊ nō ꝯſumat̉. ⁊ ī incēdio ęterno vita ꝑmaneat nec finiat̉ nā ⁊ lignū ſetim ꝯſtet īflāmari poſſe. ſꝫ nō ꝯſumi Eſt ⁊ qͦddā lini genꝰ ex qͦ telę ꝯfecte. cū purgāde ſunt. ī ignē mittunt̉ nec exurunt̉ Un̄ vetes regu ⁊ p̓ncipū cadauera cū erāt ꝯburēda. ne cinis eoꝝ cū lignoꝝ cineribꝰ ꝯfun deret̉. huiōi telis īſita cremabāt Eſt ⁊ aīal qd̓ natural̓r ī camīs ardētibꝰ viuit. pyrallē vocāt naturales. adde ꝙ ſicut an̄ pctm̄ erat hūanū corpus ſic tēperatū vt nō mori poſſꝫ. ſic ⁊ pꝰ iudiciū miro ⁊ īdicibili mō fermēta bit̉. vt eternis nō cędat incēdijs Un̄ ⁊ Ieſaias dixit. v̓mis eoꝝ nō mori etur. ⁊ ignis eoꝝ nō extīguet̉ Et quēadmodū btītudo oīa bona. ſic ē cūcta mala ꝯplexa dānatio octo igit̉ gn̄a poenaꝝ q̄ Tulliꝰ d̓t ꝑ leges īfligiſcꝫ dānū. vincula. ꝟbera: talionē. igͦminiā. exiliū. mortē. ſeruitute ꝯtinet cumulatiſſime dānatio hic igit̉ ſine fine torq̄nt̉ atroci ſupplicio qꝛ nulla fuit in fine religio At qͥ ſaltē in ſup̄ma vitę veſꝑa reſipiſcūt qꝛ pctā in vi ta relinquūt aliqn̄ penaꝝ finē inueniūt. ¶ De beatitudine celeſtis paradiſi. et primo quātū attinet ad partem intellectiuā. ¶ Ca. xxvij.
