Ioānis Taberij Grixiani ad Heliam Ca­preolum amicoꝝ optimū Antigraphia Poſtqͣꝫ plena malis ſubieruut tempora: noſqꝫ Scylleis lacerat ſors truculenta vadis Nec ſperare ſinit portum temeraria bello Romanum totiens Gallia paſſa iugum Uincere ſi quiſquam cupit inſuperabile fatum: Naturamqꝫ animo ſuppoſuiſſe ſuo. Et quaſi de cœlo mortalia temnere. vimqꝫ Fortunę: atqꝫ omnem pellere corde metum: Hec legat ſacri ſeruet documenta libelli. Quem dedit Oeniacę fama ſecunda tubę Impetrat vt lętus ſubeas: quodcunqꝫ neceſſe eſt: Paruaqꝫ in eternum vertere damna bonum. Ille etiam noſtri mala temporis: ille Roberti Fata ducis cecinit: Partheniceſqꝫ duas. Et que Socraticis certent Epigrāmata chartis: Multiplicem vitijs impoſitura modum Mox dabit hiſpani carmen ſublime triumphi: Pulſaqꝫ ab occiduis numina vana locis. Cinge tuo Andinas Uati pia Mantua lauros Seu pede. Cadmea ſeu notat ille manu. At tu tantarum fautor iuſtiſſime laudum. Ut tua: qui ſummi carmina vatis amas: Hunc tantum placido. ſophię Decus: aſpice vultu Capreole: auſpicijs exerit ora tuis. Nam quid opus clypeo: ſacris ꝓcul omnis abeſto. Toilus: in ſanctos nil mala lingua poteſt. Gloria viuuenti comes inuiolata. ſepulto Atria celicolum meta laboris erunt renos