redolet ita amor dei ſibi vendicauit/ qui vult habere noti­ciam dei amet accedit fruſtra ad legendum/ ad meditandū ad predicandum ad orandum/ quando non amat. amor dei amorem anime parit eam intendere ſibi facit. Amat deus vt ametur. cum amat nichil aliud vult ꝙͣ amari/ ſciens amo­re ipſos beatos qui ſe amauerunt. Anima amans cunctis re­nūciat ſuis affectionibꝰ et tota ſibi incūbit amori vt poſſit reſpondere amori in redimendo amorem. Et tota ſe effu derit in amore quantū eſt ad illud fontis ꝑhenne profluuiū non pari vbertate ꝯcurrunt amor et amans. anima et deus. creator et creatura. taniſi ex toto ſe diligit/ nichil deeſt vbi totum eſt/ timeat anima que amat. paueat que amat Anima amans fertur. vocis trahit̉ deſiderijs. diſſimulat me rita. maieſtati oculos claudit/ aperit voluptati/ ponens ſe in ſalutari et fiducialiter agens in eo amore. anima ſecedit et excedit a corporeis ſenſibus vt ſeſe non ſentiat. hoc fit cum mens ineffabilis dei electa dulcedine quodāmodo ſe ſibi fu ratur/ immo rapitur atqꝫ elabitur a ſeip̄a vt deo fruatur ad iocunditatem. Nichil tam iocundum niſi eſſet tam modicū Amor dat falliaritatē dei. faīliaritas auſū. auſꝰ guſtū. guſtꝰ famem. Anima quā tangit amor dei nichil aliud poteſt co­gitare nil deſiderare frequenter ſuſpirat dicens. Sicut cer­uus deſiderat ad fontes aquaruꝫ/ ita deſiderat anima mea ad te deus. Deus amore venit ad homines/ venit in homi­nes/ factus eſt homo. Amore deus inuiſibilis factus eſt ſer­uis ſuis viſibilis et ſimul amore vulneratus propter delicta noſtra tuta et firma requies eſt infirmis et peccatoribus in vulneribꝰ iheſu ſaluatoris. Securus illuc habito patent mi­chi viſcera vulnera/ ſed quidquid ex me michi deeſt vſur­po michi ex viſceribus mei domini. quoniā miſericordia aff­fluunt/ nec deſunt foramina per que affluant. per foramina corporis patent michi archana mei cordis. Patet magnum pietatis ſacramentū/ patent viſcera miſericordie dei noſtri in quibus viſitauit nos omnes oriens ex alto. Vulnera criſti