Qd̓ naturaliter ęrūnoſus ſit teſtimoniū ex Plimo ca. xxxij. Qd̓ eſt rep̄henſibilis autor. ex multa autoꝝ maxime gentiliū cita­tione. cur nudus naſcatur ca. xxxiij. Cur deus floccipēdat corpꝰ rationes naturales ca. xxxiiij Tota natura conſiſtit in aīa ca. xxxv Quę ſunt mortis cauſę: ꝯtra phōs mathematicos ce. xxxvi Cauſa breuis vitę mortis Et de annis antiqͦꝝ patrū ca. xxxvij De annis hoīm ante diluuiū. ꝯtra Pliniū ca. xxxviij Uitam humanam non eſſe breuiatam ca. xxxix. Aegritudo preſeruat a multis flagitijs ca. xl. Ex aduerſitatibus naſcit̉ iucūditas ſpiritualis ca. xli. Debuit eſſe naturaꝝ varietas ad oſtēdendā dei ſapīam ca. xlij. Mūdus eſt qd̓dam ſpectaculū nobis a deo exhibitū quo inuitamur ad patiēter ferendas oēs aduerſitates ca. xliij Comꝑatione reꝝ naturaliū ꝓbat meliorē eſſe vitā ſanctā cum aduerſis: qͣꝫ vitam felicem cum vitijs ca. xliiij Tolerātia aduerſitatū facit breuiorē tranſitū ad paradiſuꝫ ca. xlv. Reuerēdi Fatris Baptiſtę Mantuani Carmelitę Theologi Iſagoges ad patientiā. Liber Tercius Quattuor ꝟtutes plurimū valere ad tolerantiā Ca. pͥmū De fidei fundamento natura ca. ij Quod fides aureum virgilij ramū figurat̉. q̄dam de natura prophe tię enarrata ca. iij. Fides eſt principiū inęunde deo amicicię ca. iiij. De fidei ꝓgenie ſpe caritate ca. v. Qd̓ potius dicenda ē ſpes in caritatē trāſire q̄ꝫ in rem ca. vi. De noībus eorum qui a fide deficiūt ca. vij. De cauſis fidei ca. viij De vi natura miraculoꝝ ca. ix De errore Auicennę et aliorum qui dicunt omnia miracula fieri na­turaliter. ca. x. An ſit vbiqꝫ Chriſti lex ꝓmulgata ca. xi. Religionē Chriſtianā eſſe a ſtellis: vt errant aſtrologi: ſed eſſe breuiſ ſimā ad cœlū viam a deo inuētam traditā ca. xij. De Georgio Nouarienſi Bononię cōbuſto: cum quibuſdā diſputatio­nibus de fide chriſtiana ca. xiij De ſpe et charitate. ca. xiiij De longanimitate ca. xv. A iij