¶ Uenerandus Frater Baptiſta Mantuanus Carmelita Franciſco Fantucio. S. P. D.Arolus Antonius vir clariſſimus pater tuus ꝙ eſſet bonarū artium ſtudioſus hoīm litteratoꝝ cōgreſſibus vtebaturaſſidue ⁊ ex familiaribus eoꝝ colloquijs ſe inuenire dicebat vnicum podagrę ſuę remedium Ibam ego eo tꝑe frequēter ad eum. et qͥaerat in monaſteriū noſtrū beneaīatus ⁊ ꝙ me(vt ſcis) pręcipuo diligebat affectu Ipſe aūt vt erat ingeniu claro ac vegeto: lingua diſerta ac eloquēti mox vt ꝯſideramus: aliquē ex ſcriptura ſacra cuiꝰ lectiōe mirificeoblectabat̉: locū afferebat: quo diutius(ſic em̄ aiebat) mutuo ſermōe frueretur. ⁊ ęgritudinis ſuę tortura minus angeretur Ego domū reuerſusſi quid aptius dixiſſe memineram: arrepto calamo ꝯfeſtim an notabammemor dicti euangelici: colligite fragmēta ne pereant. cupidus etiā vtſicut ipſi ea quę dixeramꝰ adiumenti non nihil attulerant: ita ſi in ſcriptis redigerentur ac legi poſſent etiā alijs ęgrotantibus eſſent aliqn̄ ſubſidio. huiuſmodi ergo ratiocinatiōes a me recognitas ⁊ vt edantur in librū tribus diuiſum voluminibꝰ modo redactas tibi reſtituo inqͣꝫ quodem̄ erat patri donatū. debetur ⁊ filio. ⁊ ei maxīe filio: qui nō diuitiaꝝ tantum. vt maior pars hoīm: ſed qui etiā ſicut tu: paternaꝝ virtutum hęredem ſe conſtituat: vt videatur a parētibus in eum nedum ſcd̓m carnemverum etiam ſcd̓m ſpiritū deducta cognatio. Accipe igitur libellū hūc.⁊ euꝫ ſucceſſiuis tēporibꝰ aliquādo relegito vt vitę huiꝰ moleſtias ęquanimius feras. ⁊ accendaris alterius vitę maiore deſiderio. quo ⁊ ad euitandum mortis metum. ⁊ ad huius mortalitatis incōmoda ꝑferendanullum eſt pręſentius maiuſue remedium. Uiue igitur per quā diutiſſime. ⁊ ſic viue vt ſemper videare patris vitam ⁊ mores ęmulari: cui adpoliticam fœlicitatem peripateticoꝝ id ſolum deerat: quod et Metillolegimus defuiſſe: proſperam ſcꝫ corporis valitudiuē. Sed hęc certe minus eſt deploranda iactura: ea potiſſimum ratione: ꝙ quantum adimitpoliticę: tantum addit vere fœlicitati; ad quam nobis aditum patefaciat gratia domini noſtri Ieſu chriſti. Uale:
