Seite
Liber Primus a p̄ceptore infundi. aut id ꝟtutis eſſe qd̓ natura ſua ſpōte ꝓduxit Sunt em̄ pleriqꝫ natura neqꝫ ſcurre neqꝫ ruſtici ſed vrbani. ſed id nō eſt in eis ꝟtus. at q̄dam potiꝰ naturę felicitas ac dei donum Qd̓ craſſus auꝰ craſ ſi qͥ a parthis interēptus eſt nunqͣꝫ riſerit Antonia Druſi nunqͣꝫ ſpuerit Pomponius ꝯſularis poeta nunqͣꝫ ructarit. natura id p̄ſtitit. non ꝟtus proptea id in eis vt Ariſtoteles docet neqꝫ Laude neqꝫ vitupio dignū fuit. At ꝙ Socrates ſꝑ eodem vultu neqꝫ hilari nimis neqꝫ turbulēto viſus ſit. id in eo viro ſapīa claro ꝟtutem exiſtimo Uicium ꝟo in eiſdem potentijs habitus eſt ꝑ morem inductus ad ea tm̄ inclinās. q̄ ſenſui pla ceāt ⁊ applaudāt Cum aſſueuit ergo ꝯcupiſcibilis parere rōni Cōſuetu­do hec temꝑantia eſt. qua ſuadēte ꝯſuetis hō abſtinet voluptatibus ⁊ a vitio quaſi ab extaſi in ſe reuerſum turpitudīs ſuę pudet ac penitet Eſt igit̉ bonus habitus aīę ſanitas. nā ſicut corpus tum demū beneualere a medicis d̓r cum ⁊ recte oꝑat̉ ⁊ a ꝯtrarijs nō facile vincit̉. ſic ſcd̓m phōs atqꝫ theologos tum animus eſt incolumis cū ẜm rōem agit ⁊ incitamē tis malis nō aſſentit hoc ꝑ ꝟtutē habet̉ Uirtus igit̉. vt ex ſentētia Pla tonis an̄ iam diximus. aīę ſanitas eſt. ꝙ ſi ſanitas eſt ⁊ ꝑfectio. De quibus deinceps agendum. et quantum vale­at ex artecertare. Ca. xxvij. Unt Ariſtotele teſte in pͥmo ſcd̓oqꝫ ethicoꝝ libris in diuerſis aīę potētijs ꝓ ingenio ⁊ natura ipſaꝝ diuerſi habitus ſpecieſqꝫ ꝟtutū Ueꝝ poſt habitis alijs de his tm̄ agemꝰ. q̄ in iraſcibili cō­lantur. qm̄ hęc ſunt q̄ plurimum valēt animi tuo morbo ꝯducere. de for­titudine ſcꝫ ac patiētia. de ſpe ⁊ lōganimitate. de ꝑſeuerātia ⁊ fide ſubijci entes aliqua relatōe digna memorie iucūda. dulcia auditui. neceſſaria v ſui. has ꝟtute ⁊ ſi tibi ꝯciliaueris ſi familiares. ac ꝯtubernales habueris nullius hoſtis vim formidabis. ex omni periculo erueris in omni certa mine coronaberis. nam cum ab inicio ſcōꝝ comites ſꝑ extiterint ⁊ eoruꝫ ſtrategemata viderint. docebūt te certare legittime. qd̓ quāti momēti ſit audi Paulum dicētem. nō coronabit̉ niſi qui legittime certauerit Certāt illi legittime qui bellice rei ꝑitiam habēt. peritiam autem illi habent. qui exercetur diu ſcd̓m artem. q̄ poſtqͣꝫ tranſiuit in habitū. naturę vim ſic ē leuat. vt par diuinitati neſcio qͥd addat. Subijciā hic ex libro vegētij de re militari pͥmū Caput. vt cognito qͥd in corꝑalibꝰ bellis certādi lex va­leat. Certare ſpūaliter tāto magis diſcas quāto hoīs magis ītereſt vicia ſuꝑare qͣꝫ hoīes igitur eius hęc ꝟba ſunt in omni prelio non tam multi­tudo ⁊ ꝟtus in docta qͣꝫ ars ⁊ exercitium ſolet pręſtare victoriā. Nulla cm̄ alia re videmus populum Romanū ſibi orbem ſubieciſſe terraꝝ niſi