Liber Secūdus valitudines id cōmune habēt ſanitas in vtroqꝫ vno modo attingitur virtus em̄ animi. ſanitas corꝑis in quadaꝫ temperie. hęc humoꝝ. illa paſſionum eſt ſita. Temperies autem medium quoddam eſt ac mediuꝫ vno modo attingit̉. ſicut linea recta vno modo fit. flexa pluribꝰ. ſignuꝫ a ſagittario vno modo tangit̉. pluribus autē tangit̉. ꝓpterea vt ſcd̓o ethicoꝝ memit Ariſtoteles Pythagorici dixerūt malum ad infiniti bo num ad finiti naturā attinere Una ergo temperie corpus beneualet. ma le autem ꝓpe infinitis. qd̓ ex ipſis vocabulis conſtat. ſanitas em̄ vno vo cabulo exprimit̉. at morbi noīa ꝓpe infinita ſortiūt̉: adeo quotidie mor­borum numerus inualeſcit: vt medici qͥdem doctiſſimi atqꝫ ꝑitiſſimi in eis diſcernēdis ambigui falſa plerumqꝫ veris accipiāt: ſed de anti­quis pauca ē multis in medium afferamus De morbis humani corporis Ca. xxx. Soram vocāt morbum qui cutem exaſperat inſtar ſcabiei. ſcabi­es ipſa importunus vulgaris morbus ē. porriginem appellāt fur furem minutuꝫ: qui ē corꝑe ꝓdit Gręci catarrhum dicūt. qd̓ pituitam nominamus. quę ſi groſſior ē naribus fluit. mucus d̓r. Cum obturat̉ naſus gręci Coriza: noſtri grauedinem vocāt. polypus narium morbus. caro corrupta plures habet radices. polypus em̄ gręce d̓r. latinę multipes Unde piſcem marinū pluribus brachijs ſeu pedibus nitit̉. omniū pene reꝝ qͥbus adheret colorem in ſe trahit polypum di­cunt Uulgares poplum appellant. polypoſus ꝟo d̓r qui eo morbo labo rat. naſcūtur aliquādo natura ob materię inopiam deficiēte aliqͥ ſine na ribus. ſolis foramībꝰ. hi Simones. vel oſſimi dicūtur Epiphorā vo cāt genarū. aliquādo aliarum corꝑis partium tumorem illuc cōfluen tibus noxijs humoribꝰ infeſtum Quibꝰ oculi deprauati ſunt. Strabo­nes dicimꝰ Cocles altero caret. vnoculus d̓r: qualis fuit Horatiꝰ. romā defendit ab etruſcis. fuit hoc etiam plurium ducum quidem illu ſtrium inſigne Nam Philippus Alexādri magni pater Hānibal Car­thaginēſis tot clades intulit Romas. ipſe de diximꝰ Cocles Ser torius etiā romanꝰ noſtro tꝑe federicꝰ vrbinatium dux vir litteris armis inclytus. vno oēs iſti oculo caruerūt. hoc ad tui ſolaciū dixerim ne putes magnis imꝑatoribꝰ p̄termiſſis in te ſolum morbos deſęuire. Sunt nōnulli qui ad lucernam videāt. hi lucioſi. Sunt qui noctua rum veſpertilionū more videant qͣꝫ veſperi meridie minus hi luſcio nes appellātur Luſcꝰ ē qui hebetes habet oculos. qui etiā defioculꝰ nu cupat̉ Sed hec potiꝰ vicia oculoꝝ qͣꝫ morbi ſūt Lippitudo eſt humor in angulis ſeu finibꝰ oculoꝝ collectꝰ ſaniei ſil̓is qui ꝟo ſicut quondam Ho