¶ Liber Secūdus¶ Quod egritudo preſeruat a multis flagitijs.¶ Capitulum. xl.St aliud quoddam in infirmitatibus priuilegiū ſingulare qd̓ inliberis ciuitatibus licet aduertere. vbi vt plurimū factiōes ſunt ⁊contentio eſt inter ciues de potētia ⁊ de honore ac p̄ſidentia. dumem̄ quiſqꝫ clientelas habet ⁊ ſuos tueri. ac axtollere nitit̉ cū magno ꝯſcīedetrimēto multū laboꝝ multū periculoꝝ frequēter ſuſcipimus. et pedetentim in anguſtias pellimur. a qͥbus explicari ac expederi poſtmodū vl̓impoſſibile vel certe difficile. At quī bene valet. ⁊ ab huiōi ſe officijs ꝯtinet. ignauus ſegnis ſtolidus putat̉. ſꝫ qͥ morbo īpediente detinet̉. malarūoperaꝝ ꝯſcīe nō ponit offendiculū. ⁊ apud oēs in promptū hꝫ excuſationem. viuit ſibi. ſanos autem ſibi viuere non licet vnoquoqꝫ in ſui fauorēillud Platonicū vſurpāte. Nō ſolū nobis nati ſumus. ſed ortus noſtripartem patria. ꝑtem amici ſibi vendicāt. Quot putas reperiri poſſe qͥmallēt ſe morbo vel grauiſſimo tūc detētos fuiſſe. cum aliqn̄ illa Bononię negocia tractauerūt. aut cum illis amicis fauerūt. vnde poſtmodumſeditōes exorte. tumultus excitati. manus ꝯſerte ſunt. ac excidia ⁊ incendia ſubſecuta. Cū Lucius Catiliana cuius impiū ac immanē conatū Cicero ſua prudētia repreſſit ciuilibello ſuperatus ⁊ accepto letali vulnerecorruēs terram momordit. maluiſſet tum cum eam ꝯiurationem adortus eſt. podagra laboraſſe. duo fratres ex gracchoꝝ familia viri ſeditioſi.Caius ⁊ Tiberius cum ſe inſidijs circūuentos ⁊ abarmatis ciuibꝰ opp̄ſſos videre. cupijſſent ſe tūc cū de lege agraria facere ad populum ꝟba cœperūt Chiragrę doloribꝰ infeſtatos Iulius Cęſar. qui tantā eſt auſus tyrannidē cum in ſenatu ſe a ꝯiuratis peti cōſpexit ⁊ cōfodi proptaſſet ſetūc quando cum copijs rubiconem traiecit. grauiſſima febre correptumęgrotaſſe Egritudines igit̉ ⁊ ſi a quibuſdam ꝟtutum officijs tardāt. abinnumeris tamē q̄ facturi īcurſuriue fueramus delictis periculiſqꝫ nosliberāt. Poſſem in patria tua multa reperire q̄ dictis meis aſtipulenturſed parco nam ea ⁊ nō fuiſſe. ⁊ poſtqͣꝫ facta ſunt ex memoria hominuꝫ receſſiſſe deſidero Nōnunqͣꝫ igit̉ vniꝰ viri infirmitas totiꝰ familię. tociusciuitatis. tocius etiam ꝓuīcię eſt ſanitas Ecōtra vnius ſanitas eſt multorum ęgritudo Etiā hoc dei bonitas ſimul ⁊ ꝓuidētia maxime cernit̉ ꝙnoſtris incōmodis voluit cōmodū aliquid admiſcere. vt vniꝰ amaritudinē dulcedo tēperaret alterius Ita ſit vt ex his nrē vitę miſerijs ⁊ ęrūnis ſi bene vti ſciuerimꝰ fœlicitatē poſſimꝰ expͥmereQd̓ ex aduerſitatibꝰ naſcat̉ incūditas ſpūal̓. Ca. xli.
