Liber. IIII.vel retractans precepti ineptiam. diurnam neceſſitatem. infirmitatem corporꝭ.penuriam ſumptuum. heremi ſqualentꝭanguſtias ac difficultates. in qua etiaꝫſi pecunia ſuppeditaret. nihilominꝰ perdita ſpecies inueniri reparariqꝫ nō poſſet.Quēadmodū abbas iohānesſuo obedierit ſeniori ad aduoluedū ſaxum quod ne a multisquidem poſſibile erat moueriCap̄. xxxvi.Lijs rurſum edificari cupientibus obediētie huius exemplo.vocās eum ſenior. curre inquitiohannes. ſaxum illud huc aduolue qͣꝫtotius. Qui confeſtim ſaxum immanequod turbe multe hominum vel mouerenon poſſent. applicita nunc ceruice. nūctoto pectore. tanto niſu atqꝫ conatu prouoluere contendebat. vt ſudore omniuꝫmembrorum ſuorū non ſolum totum infunderet veſtimentum. ſed etiam ſaxumip̄m ſuis ceruicibus humectaret. in hocquoqꝫ parum metiens impoſſibilitateꝫprecepti vel facti ꝓ reuerentia ſenioris ⁊obſequij ſimplicitate ſincera. qua credebat ſene tota fide nihil poſſe incaſſuꝫ acſine ratione precipere.¶ De humilitate ⁊ obediētia abbatis muci quam in proijciendo in fluuium paruulo filio exp̄cepto ſenioris non heſitauit īere.Cap̄. xxvij.Ucuſqꝫ abbatꝭ iohannis pauca dixiſſe de multꝭ ſufficiat. nūcabbatis mucij factuꝫ memoriadignum comprehendam. Hic nāqꝫ abrenunciare deſiderans huic mūdo. tamdiu pro foribus monaſterij excubans ꝑdurauit. donec immobili perſeuerātiaſua contra omnem cōſuetudinem cenobiorum cum filio ſuo paruulo qui octocirciter erat annorum vt ſuſciperet̉ eliceret. Cunqꝫ tandem recepti fuiſſent. cōfeſtim non ſolum diuerſis prepoſitis traditi. verumētiam celle habitatione ſeiūcti ſunt. ne ſcilicet iugi viſione paruulireminiſceretur pater ex omni ſua quamrenuncians abiecerat facultate atqꝫ afffectione carnali ſaltem ſibi filium ſupereſſe. et quemadmodū ſe iaꝫ diuitem noneſſe ſciebat. ita etiā patrem ſe eſſe neſciretQuod vt plenius probaretur vtruꝫ videlicet plus faceret affectionem ſanguinis ac ſuorū viſcerū charitatem. an̄ obediētiā ⁊ mortificationē chriſti quā renūcians quiſqꝫ pro eius debet amore preferre. de induſtria negligebatur paruulus.pannis potius qͣꝫ veſtimentis indutus.ſordibus quoqꝫ ita obſitus ac fedatus.vt offendere potius qͣꝫ delectare paternos oculos poſſet quotiēs ab eo fuiſſetaſpectus. ſed etiam colaphis atqꝫ alapis expoſitꝰ diuerſorum. quas plerūqꝫſub obtutibus ſuis innocenti paruuloetiam gratis cernebat inferri. ita vt nunqͣꝫ genas eius niſi lachrymarum ſordentibus veſtigijs videret infectas Cunqꝫtalit̓ infans ſub ocul̓ eiꝰ ꝑ dies ſingulosageret̉. pro amore nichilominꝰ chriſti ⁊obediētie virtute rigida ſemper atqꝫ immobilia patris viſcera permanſerunt.Non enim iam reputabat ſuum filiumquem ſecum pariter obtulerat chriſto.nec curabat de preſentibꝰ eius iuiurijs.ſed potius exultabat quod eas nequaqͣꝫ infructuoſe cernebat tolerari. parumcogitans de lachrymis eius. ſed de propria humilitate ac perfectione ſollicitusQuam diſtrictionem mentis illius atqꝫimmobilem rigorem peruidens cenobijſenior. ad comprobandam penitus animi eius conſtantiam. cum plorare quadam die vidiſſet infantem. ſimulans ſeaduerſus eum commotum precepit patri vt tollens eum iactaret in flumen.Tunc ille velut a domino ſibi hoc preceptum eſſet. confeſtim celeri curſu ra
