¶ Capitulo I Fo. IIII Angule hebreoꝝ littere p̄notantur. A quibꝰ in ſua propria lingua vt fertur vnuſquiſqꝫ verſus incipitur. Neqꝫ igitur eſt credendū. qd̓ tot littere vacent a myſterio: cū nec vnus apex iote pre termittendus ſit in lege. Unde quid ſingule littere interp̄tentur: intelligen tia ſingulis ſententijs eſt reddenda. Nam aleph doctrina interpretatur. Doctrina ꝟo illa eſt vera: qua deus cognoſcitur: et proprie vniuſcuiuſqꝫ ſtatus. vel defectus nō ignorat̉. Non em̄ doctrine quilibet recte inſiſtit: qͥ ſemetipſum penitus nō agnoſcit. De qua ſane eſaias ꝓpheta. glorificate in quit deum ī doctrinis. Ille ergo deū digne glorificat in doctrina: qui ⁊ eū laudare de ſuis n̄ ceſſat. Neqꝫ ea que de ſe ipſe admiſit. aut ꝓximus: deflere nō ignorat. Quā bene ꝓpheta doctrinam perceperat: qui merens ſpiritu repletus aiebat dicens. ALEPH ¶ Ca. i. Uomodo ſedet ſola ciuitas ple na populo. facta eſt quaſi vidua domina gentiū: princeps prouinciarum: facta eſt ſub tributo. Non qd̓ hic menia ciuitatis hieruſalem lugeat: ſed per eam tropice populus in captiuitatē ductꝰ amare plangitur. Iuxta illud Eſaie prophete: ꝙ omnibꝰ deuindemiata bonis filia ſy on relicta ſit ab hoſtibus ſola. ſicut tu gurium in cūcumerario: et ſicut ciuitas que vaſtatur fitqꝫ mox vehemēs exclamatio ꝓphete: plena fletibus. ple na doloribꝰ. plena omni admiratione. ⁊ ſtupore merentis. In qua paten ter inſinuat ſubuerſione miſere ciuitatis. ⁊ ruinā ſceleſti populi. non ſolū ſub caldeis accidiſſe: verum ſub tito ⁊ veſtaſiano plenius omnia comple ta fore. Hactenus nec ſola niſi ꝑ exaggerationē doloris ſedere iure dicit̉ vbi de pauperioribꝰ terre cultores innumeri relinquunt̉. qͥbus ⁊ godolias preeſſe iubet̉. Nec tamen ciuitas diruit̉: ſed integra eius vaſtatio vſqꝫ ad illud differt̉. xp̄o duci ꝑempto: qn̄ nec lapis ſuꝑ lapidem ẜm dn̄i ſenten tiam: neqꝫ populus in ea relinquitur Interea etiā poſt reuerſionē tante ca ptiuitatꝭ: rurſus paulatim creuit virga furoris dei. qꝛ nō eſt ad deum poſt monita ⁊ correptiōes ꝓphetarū con uerſa ꝑfida gens iudea: ſꝫ beneficijs dei ſemꝑ ingrata. ſupplicia ſibi atroci ora cōtraxit. De qua ſane gente moyſes. ſcio inqͥt contentionē tuam ⁊ ceruicem tuam duriſſimā: ſemꝑ contentioſe contra dn̄m egiſtis. Necnon et ſtephanus. dura inqͥt ceruice ⁊ incircumciſi cordibus: vos ſemꝑ ſpūiſancto reſtitiſtꝭ: ſic̄ ⁊ pr̄es vr̄i. Propterea freq̄nt̓ flagellis attriti. ab hoſtibꝰ op preſſi: pene malis om̄ibꝰ affecti. nec ſic ex toto corde crediderunt: ſed exacerbauerunt deum excelſum ⁊ teſtimonia eius non cuſtodierunt. Et iō captiuatis iam decem tribubꝰ in aſſi rios: due que remanſerant ſequentes domū dauid ⁊ ſpecietenus deum co lentes: paulatim creſcente eoꝝ malicia: prius in chaldea durius captiuā tur. Hinc quoqꝫ quaſi ſola ſedere ciuitas plangit̉ ⁊ vidua facta ſb̓ tribu to. que fuerat prius domina gentiuꝫ earū ſcꝫ quas ſubuerterat. Nam vi
