¶ Liber Primus dua ſedere mirat̉. nō ſolum qꝛ captiuatis regibus: ⁊ ſacerdotio deſtructo deſolataꝫ funditus: verū qꝛ ꝓfanato templo et omniū vaſoꝝ gloria exploſa. mox dei auxilio deſtituta euacuat̉ ⁊ ſola inter hoſtes plena ignominia. relinquit̉. ¶ Certū ſpiritalit̓ lacrimoſius quotiens eccleſia culpis exigentibus ſponſo xp̄o viduatur: a ꝓpheta vel ſanctis viris plangitur: quomodo ſedet ſola ciuitas: Sola quippe ſedere iure queritur. cum dei ⁊ omniū ſan ctoꝝ deſolata angeloꝝ auxilio: intus foriſue ab hoſtibꝰ vaſtatur. Alioquin niſi ſola eſſet. plangēda nō eſſet: quia non poſſunt lugere filij ſponſi. qͣꝫdiu cum illis eſt ſponſus: immo gaudio gaudent amici. propter vocem ſponſi Cum vero matrē ſcꝫ eccleſiā a ſponſo viduatā ſenſerint: recte non ſolum filios. verūetiā amicos oēs flere conuenit. De quoꝝ nimirū collegio ieremi as ꝓpheta dei extiterat: qui pre omni bus ⁊ pro omnibꝰ tā īmaniter deflebat. Flebat aūt nō ſaxa ⁊ edificia: ſed ruinā hominū. Que recte ciuitas be ne ſedere dicit̉: qd̓ plorantis eſt habitus. Unde iob in ſterquilinio ſediſſe ꝑhibetur vt affectū exprimeret dolen tis. Nam ⁊ ipſe dolens interpretatur Sic ⁊ dauid de hac ipſe captiuitate: ſuper flumina inquit babylonis ſedi mus ⁊ fleuimus. Ac ſi patenter dicat Quia ī throno regni. īmo in ſummo celi ceruice ſtare noluimꝰ: iure ſuꝑ flumina tēptationū flentes ac lugentes ſupra modū dolemꝰ. Iuxta illud eſaie ꝓphete. Deſcende ſede in puluere filia babilon: ſede in terrā. nō eſt ſoliū filie chaldeoꝝ. Ita et hieruſalem noſtra. quotiēs in ꝯfuſionē peccatoꝝ venerit nō eſt ei ſoliū. neqꝫ thronus. neqꝫ vlla dignitas celſitudinis: ſed in terre pul uere ſedere iure ꝑhibet̉. Propterea ꝓ pheta plangit non tm̄ quia ſedet pul uereis et terrenis operibꝰ ſordidata: īmo qꝛ ſola ſedet. Porro ſola: qꝛ qua ſi vidua. Uidua ꝟo: eo ꝙ pro feditate turpitudinis ſue. a ſponſo ſit derelicta. Sed notandū ꝙ qͣſi vidua. ⁊ nō vere vidua dr̄: qm̄ ⁊ ſi a ſponſo deſpi citur. ſponſalitatis tn̄ eiꝰ iura manēt vt ſi redierit. pͥoraqꝫ dilectionis oꝑa īpleuerit: ſponſum ſaltim per pn̄iam: īmortalitatēqꝫ recipiat. Qua deniqꝫ veſte reinduta: nullius ſub tributo ia cet debiti: ſicut paulus apl̓s inſinuat dicēs. Nihil inqͥt aliud debeatis: niſi vt inuicem diligatis. ¶ Tropoloyce aūt aīa ſola. ſedere digne plangit̉. qͣſi vidua exuta virtutū bonis. q̄ ſe dn̄o ſubiugauerit chaldeoꝝ ſpōſumqꝫ cōtēpſerit pubertatis ſue. Chaldei nāqꝫ captiuātes interp̄tant̉. Captiua ergo aīa ducit̉: cū a ſolio celeſtis patrie vir tus ſubacta. ſub ptāte demonū redigitur. Cui mox ꝑ ꝓphetā dr̄. Intra in tenebras filia chaldeoꝝ. Ac ſi patent̉ dicat. Quia in luce ſtare noluiſti virtutū. filia facta dei munere adoptōis: intra mutato noīe in tenebras perpe tue cecitatis. Quā ꝓph̓a animā cōſpiciens ſponſi auxilijs culpis exigentibus deſtitutā: gemit et clamat. Quō ſedet ſola ciuitas. Aīa videlicet qͦndā ꝟtutibꝰ ⁊ ſuffragijs ſctōꝝ qͣſi ciuitas plena ppl̓o deſolata. Que pͥus pollebat diuinis oꝑbꝰ int̓ frequētias ſoda liū: nūc inter hoſtes aduerſarioꝝ ſor det ſqualida: cui nulla ē ſocietas ſanctoꝝ. nulla cōicatio ſacr̄oꝝ dei: nulla cū ſponſo cui ſe deuinxerat amore dilectionis ꝑticipatio: ſꝫ redacta ſub tri buto vitioꝝ cottidie om̄ibꝰ exoluēdo debitis fit alligatior. Un̄ vnꝰ electoꝝ merēs plangebat dicēs. Multis me
