Liber Primus Lacrime eiꝰ in maxillis eiꝰ. Per ma xillas nanqꝫ rectores eccl̓iarū ſignifi cant̉: qͥ ſciunt ſua ⁊ aliena delicta curare ac plangere: nō detegere. De qui bus bene in canticis canticoꝝ cōlaudat̉. Gene tue ſicut fragmē mali punici abſqꝫ eo qd̓ intrinſecꝰ latet Ergo in maxillis nō mō pulcritudo eccleſie on̄dit̉. verū qd̓ ꝑ eas intra corpꝰ oīa traijcimꝰ. eoꝝ deſignat̉ officiū p̄dica toꝝ ꝑ quos ipſa cottidie fidei in xp̄o renata aggregat̉. Un̄ dum plus ceteris in xp̄i corpore laborant: plus gemunt ⁊ plorāt. Plꝰ itaqꝫ gaudent cū nutriūt ⁊ generāt ad fidē electos: plꝰ dolēt ⁊ lugēt eos qͦs ſciūt in nocte ver ſari delictoꝝ vel errore cecitatis. idcir co ⁊ in nocte plorare dicunt̉. Plorat aūt in nocte: qꝛ in meſticia poſita. tenebras delictoꝝ ſuoꝝ nō ignorat. Et lacrimas in maxillis portat: vt pulcri tudo ipſiꝰ cottidie renouet̉. Ipſi qͥdē ſunt maxille eccl̓ie qͥ ⁊ cortex malipunici. qꝛ nō ſolū traiciunt nos in corpꝰ xp̄i ſed ⁊ tegunt. cū rubore pulcritudi nis xp̄i ſanguine decoratos. ⁊ celant om̄ia infra ipſiꝰ viſcera q̄ intrinſecus latent. Dicunt̉ gͦ gene eccl̓ie fore etiā ⁊ ſicut turturꝭ: vt eos deſignet qͥ ſolita riā ⁊ caſtam diligunt vitā. Dicunt̉ et ſicut areole aromatū que cōſite ſunt a pigmentarijs: etiā vt ⁊ eos inſinuet Theoricā ſectant̉ vitā ⁊ oratiōibꝰ die nocteqꝫ deſeruiant. In qͥbꝰ vere ē pul critudo eccl̓iaꝝ ⁊ virtutū odor: qͦs im petus fluminis intꝰ letificat. ⁊ vbertas lacrimaꝝ inebriat. Quia nimiꝝ eoꝝ lacrime oīm ſunt lamenta etiam eoꝝ qͥ practicā gerūt vitā: dū hi maxi me gemunt ꝓ om̄ibꝰ ⁊ deflent: qͥ ſunt ac ſi areole virtutū cōſite a pigmenta rijs. apoſtol̓ videlicet ⁊ apoſtolicꝭ vi ris. Prodeſt nanqꝫ marthe laboran ti quicqͥd maria ſecus pedes dn̄i deplorat. ⁊ iō bene xp̄i eccleſiaꝝ lacrime in maxillis defluere ꝓbant̉: quatenꝰ omniū charitatis vota vnū holocau ſtum fiant. Plorat gͦ ſponſa longe ab ſponſi ſui remota ꝯplexibꝰ in hac val le lacrimarū qͣſi in nocte ignorantie: Tamen ſubarrata dote dilectionis: ⁊ inebriata vino cōpunctiōis plorat. primū ī paſtoribꝰ ⁊ rectoribꝰ ſuis nō ſolum ꝓ illius patrie celeſtis deſiderio verū ⁊ ꝓpter quorūdā ſuoꝝ repro bam vitā. Plorat ⁊ in his maxime qͥ ſe huic mortificarūt ſecl̓o. Plorat au tem in ꝟginibꝰ: plorat in viduis: plo rat in omnibꝰ qͥ ſe in p̄ſentiarū ꝑegrinos egenteſqꝫ recognoſcunt: qꝛ beati qͥ lugent qm̄ ipſi cōſolabunt̉. Maxīe tamen ſponſam tūc lugere conuenit qn̄(vt ꝓpheta gemit) nemo eſt qͥ cōſolet̉ eam ex omnibꝰ charis eius. Profecto qꝛ ſponſo peccatis exigentibꝰ ex acerbato. mox non modo angeloruꝫ auxilio atꝫ omniū ſanctoꝝ deſtituit̉: verū etiam ſpūſſctī cōſolatiōe frequē ter deſolat̉: ita vt amici qͥ gaudēt ad vocem ſponſi ⁊ auſcultant offenſo illo magis luctū adhibeant: nōnunqͣꝫ ⁊ lamenta qͣꝫ vllius cōſolationis fomē ta. Unde ſequit̉ Omnes amici eius ſpreuerunt eam et facti ſunt inimici. Quia nimirū offenſo deo nemo ſanctorū qui ab eius diſcrepet equitate: donec per penitentiā xp̄o ꝓpicio: rurſus reconcilietur ad veniam. ¶ Ceterum iuxta tropologiaꝫ. Anima bene plorans plorat in nocte: que ſe intelli git cecitatem delictoꝝ ſuorum vndiqꝫ obfuſcari. Quā ſane peccati noctē
