Primus Liber mandauit ſcꝫ aduerſum eccl̓iam. que debuit vicia ſupplantare et doctrinaꝫ ꝑuerſi dogmatis. ne circūdaretur obſidione hereticoꝝ. quia conſolatorem amiſit ſpiritūſactū. ⁊ doctorē ſine quo nullus ad verā eruditur fidē. nullus releuatur a vicijs. nullus poterit con ſolari int̓ hoſtes ⁊ ideo expandit ma nus ſuas quaſi ad p̄ces inter doloreſ ⁊ preſſuras. Hec eſt ei vlla vox oris digna. qua poſſit hoſtes reuīcere: ſuaqꝫ defendere dogmata. Unde ſit qͣꝫ ſepe quaſi polluta ꝓpter feditates carnalium operū. ſanguinolentaqꝫ in lecebris vite deſiderioꝝ inter hoſtes: a qͥbus intus foriſqꝫ impugnat̉. Et ideo dn̄s de talibꝰ. Ue pregnātibꝰ ⁊ nutri entibus in illa die. ¶ Porro moralit anima credentibꝰ que quondam erat ſpeculum deo. ⁊ ſupplantatrix vicioꝝ cum pro malis actibus ſuis traditur ſpiritalibꝰ nequitijs: fruſtra querit cō ſolatorem extrinſecus. que ſpiritaleꝫ perdidit conſolationem interius. Et ideo qͣꝫ condigne mādauit dn̄s aduer ſus iacob quondā ſupplantantē vicia Nunc ꝟo ſolo nomine aduerſus animam eodeꝫ decoratā vocabulo. quia noluit ſubeſſe deo. eiuſqꝫ obedire mādatis. vt in circuitu eius vndiqꝫ hoſtes eius eam obſidiāt: ne poſſit effugere. Unde qͣꝫ ſepe videns ſe vallata: expādit manus ſuas inter anguſtias cogitationū. Nec eſt vox oris. nec vlla excuſatio ſermonis: niſi quia facta eſt quaſi polluta menſtruis inter hoſtes. ſcilicet cruentis operibus maculata. Quibꝰ profecto menſtruis quomodo anima careat: p̄ſertim cū propheta dicat. ꝙ omnes iuſticie noſtre coram eo quaſi pannus menſtruate. Sequitur. S ADE Uſtus eſt dn̄s qꝛ os eius ad iracudiā prouocauit Audite vniuerſi ppl̓i. et videte dolore meū. virgines ⁊ iuuenes mei: abierūt in captiuitatem. In principio verſus ſade littera exponitur: que iuſticie interp̄tatur. ⁊ ideo quia iuſticie dn̄i recte creduntur. bene ꝙ iuſtus eſt dn̄s p̄dicatur. quia inqͥt os eius ad iracundiā ꝓuocaui. Oris quidē iudiciū priori verſu ex Phe littere iuſti ꝑtuli. Et ideo Sade ſcꝫ iuſti cias eius. quia iuſtus eſt dn̄s cōfiteri nō diſtuli: quia os eius ad iracundiā ꝓuocaui. Supra etiā eos qui trāſeūt per viā ſcꝫ quaſi pauciores. Nunc ꝟo ad cōſiderandū hierl̓m vel ꝓpheta dolorē ſuā indifferent̉ cū obſecratōe vni uerſos inuitat: qͣtinus quos vna con ditio ligat nature: vna fiat vaſtitatis eiꝰ cōpaſſio. Nā ſupra ꝟgines ſqualidas luget. ⁊ ꝑuulos ductos eē captiuos: nunc ꝟo robuſtiores quoſqꝫ iuuenes ⁊ virgines captiuatas plorat. Idcirco quātū adcreuit malū: tantū ⁊ dolorē gemitus multiplicat. Unde nō qͥbꝰ licet diē via regia gradientibꝰ verū oēs ad lamētū inuitat. Audite inqͥt obſecro vniuerſi populi. ⁊ videte dolorē meū: qm̄ non abſqꝫ magno in tuitu ⁊ cōſideratione diſcerni poteſt. ¶ Myſtice aūt eſt eccl̓ia ſupra quam recte oris iudiciū ꝑtulit: quia os dn̄i in ſcripturis ſanctis ad iracundiā ꝓuocauit. Quo nimiꝝ iudicio cōrecta
