Capitulo II Fo. XXII tam diligenter diuina ꝑſcrutari eloquia. Nec dubiū quin altiora ⁊ ꝓfun diora inueniſſent ⁊ etiā in ſermone qͣꝫ vllius ſecularis diſcipline eloquenti. am: nō ꝙ ſancti viri eam ſtuduerint ſectari: ſed ipſa qͣſi ancillula videt̉: ſapientie deſeruire. Un̄ ꝓphete qꝛ vigin tiduo elementa ſunt ꝑ que ſcribi t̓ hebraice omne qd̓ loquunt̉ ⁊ eoꝝ vicijs vox humana cōprehendit̉: placuit to tidem pͥncipia verſuū eiſdem exoriri litteris: vt ⁊ verſibꝰ poetica deſeruiret diſciplina ⁊ nobis ex ipſi diuina aperirent̉ ſacramenta. Sed qꝛ longū eſt ꝑ ſingulas ſcd̓i hꝰ libri clauſulas. ſingulas interptationes earundē interſerere litterarū ſenſuſqꝫ ex his exponere: decreuimus eaꝝ cōnexiones more doctoꝝ in principio adnotare. relinquentes lectoris arbitrio quō et ipſe ſuo ingenio ſingulas intelligentias ſuis reddat ſenſibꝰ. ¶ Eſt em̄ pͥmacōnerio quattuor litteraꝝ Aleph̓ Beth: Gimel: Deleth. vt ſit ſenſus. doctrina. domus. plenitudo. tabula. rum. Ꝙ ſi eaꝝ due iungant̉ extreme erit doctrine tabularū in quibꝰ lex di gito dei ſcripta eſt plenitudo domus quatinus ex doctrina libroꝝ aūt tabularum: plenitudo domus dei repleat̉. Sin aūt plenitudo rurſus tabularū vinxeris: erit ſenſus: ꝙ de plenitudine ſcripturarū doctrina domꝰ repleatur. Et quia omnis domus ſo lomonis intrinſecus tabulata legit̉. ſi tabularū ſuꝑ eos volueris interp̄tari: quoꝝ iuncturis ⁊ latitudine claritatis inter quelibet. tota domꝰ eminentiora veſtit̉ ⁊ compaginat̉: oportebit intelligi ꝙ doctrina eorum plenitudo ſit totius domus. Quarū ita qꝫ doctrinaruꝫ intelligentia de fonte naſcitur timoris d̓i: vt ꝑueniatur ad ſapientie culmen. Sicut ꝓpheta. a ti more tuo inquit concepimus dn̄e: et peperimus ſpm̄ ſalutis. ¶ Scd̓a con nexio eſt: He: Uau: Fai: Theth. que interpretant̉ iſta ⁊ hec vita. Ubi ſi ea rum iungas extremitates. duaſqꝫ cō nectus medias: erit intelligentia ꝙ ⁊ hec que p̄miſimꝰ in iſta vita ſt̓ neceſſaria ⁊ ſcientia ſcripturarū iſta ſit vita ꝑ quā xp̄us agnoſcit ⁊ ſempiterna credentibus preparat̉. In cuiꝰ nimirū tabularū libris: nō alia ezechieli qͣꝫ carmen ⁊ lamentatiōes ac ve: ſcripta monſtrant̉. Et ideo vt eſtimo talia p̄ſignant̉ qualia ſectari oporteat ne ve illud vltimū aliquis incurrat: ⁊ iſta ſi tim p̄ſentiarū vita eoꝝ qͥ de infantia in virū ablactant̉ ꝑfectū. ¶ Tercia cōnexio ē: Theth: Ioth. qd̓ ſonat bonū pͥncipiū. Et hͦ vere bonū pͥncipiū iure credit̉: in qͦ cū doctrina a timore d̓i cō cipimꝰ lamētationū inſtituta donec ad ſpm̄ ſalutꝭ pleniſſime veīat̉. Quia ſic̄ ſupra oſtēſū ē in hac valle lacrima rū ꝯgruūt. Et hͦ bonū pͥncipiū ē threnos ⁊ lamētatiōes ſectari: eo ꝙ euan gelio teſte: beati qͥ lugēt ip̄i ꝯſolabūt̉. Demū vt ad illa celeſtꝭ vite cantica ꝑ ungat̉. alioqͥn niſi hͦ bonū pͥncipiū h̓ incipiat̉: ad ea minime ꝑuenit̉: etem̄ qꝛ ex ꝑte cognoſcimꝰ ⁊ ex ꝑte ꝓphetamus. Nūc qͥdem ꝑ ſpeculū videmꝰ in enigmate. tūc ꝟo facie ad faciē. qn̄ de us abſterget omnē lachrimā ab ocul̓ electoꝝ ⁊ luctꝰ ceſſabit. ¶ Porro qͣrta cōnexio que ⁊ media de ſeptē eſt ha bet Caph. Lamech. qd̓ eſt manꝰ cordis vel diſcipline. Manus qͥdem ad hoc vt extendant̉ ad opera ꝑfecte cha ritatis. Cordis ꝟo luctꝰ vl̓ meditatio ⁊ diſcipline ītelligētia vt ea oīa mun da ſint nobis coram dn̄o referunt̉. ¶ Qd̓ ſatis nobis quinta litterarū ex
