Fo. XXIIII Capitulo II uis. Pulchra qͥdem vt luna: electa vt ſol. Sꝫ qͣꝫ ſepe excreſcentibꝰ culpis aut ꝑ ꝑtes aut in toto deijcit dn̄s ſpecioſa eius ad cōtumeliā ⁊ ignominiā in manibꝰ hoſtiū. Specioſa quidē quia candet ſicut liliū inter ſpinas: qn̄ pulchritudinē eius ſimul exorte ſpine ſuſ focant. Deicere aūt dei eſt iuſto ſuo iu dicio ꝑmittere vnūquēqꝫ ire poſt cōcupiſcentias ſuas: ⁊ deſtruere auxili um gratie ſue ac miſcd̓ie nō preſtare. Pro qͥbus ſi eſſent nobis lacrime iugiter cōſpicimꝰ: vnde flere deberemꝰ ſed qd̓ grauiꝰ eſt iam talia rarus qͥ re cogitet. Deſtruunt̉ itaqꝫ munitiones eius qn̄ ꝑuigiles ⁊ cuſtodes eccl̓iarū qͥ eaꝫ munire ⁊ circūdare ſuo auxilio ⁊ doctrina cū om̄i cura ⁊ ſollicitudīe deberent. oblectamentis hꝰ vite ⁊ voluptatibꝰ ad priuant̉. Quos qꝛ nō ſe intelligunt deſtructos ⁊ diſſipatos ſu is prauis actibꝰ gemit ⁊ deplorat cho rus ſanctorū: quia in illis ⁊ pulchritudo deperit: ⁊ fortitudo gregis infir mat̉. Eſt nanqꝫ eccl̓ia xp̄i quaſi ierl̓m edificat̉ vt ciuitas ⁊ ſicut turris Dauid cuꝫ ꝓpugnaculis ſuis. Mille clipei dependent in ea. omnis armatura fortiū. Sed cum muri eius paſtores videlicet ac cuſtodes animaꝝ ſuis deſtruunt̉ actibꝰ facile hoſtis omnia introrſus ſpecioſa ciuitatis deij cit ⁊ diripit: fitqꝫ qͣſi ciuitas que vaſta tur. Unde ſequitur Deiecit eā in terram Ergo eccl̓ia deicit̉ in terra: qn̄ terrenis actibꝰ ⁊ vicijs occupat̉ nec eſt qui ſuſtinet eam doctrinā virtibus vl̓ bo noꝝ operū exemplis. Propterea cuꝫ talia in qͣlibet eccl̓ia cotigerint: mox diuina vltio iuſte ſequit̉. Polluit inquit regnū ⁊ pͥncipes eiꝰ. Tunc itaqꝫ eos polluit qn̄ eiꝰ eqͥtas pollutos on̄ dit: qͥ debuerāt ſeipſos ⁊ alios caſtos corā deo atqꝫ immaculatos cuſtodire ⁊ facti genꝰ regale: ſacerdotiū ſanctū. iure tunc polluti ꝓnunciant̉ quādo de tanti culminis throno ſeruitio rū inueniunt̉. Un̄ cū ꝓpheta magꝭ lu gendū qͣꝫ aliqͥd in his ꝟbis exponen dū cenſeo: qꝛ ſicut alibi legit̉ culpa ſacerdotū ruina ppl̓i eſt: vti ⁊ iudeorū fuit. ¶ Tropologice ꝟo deiecit dominus ſpecioſa: cuiuſſibet aīe neqꝫ parcet qn̄ ſemens occupauerat prauis deſiderijs relicto intrinſecꝰ caſto dei amore cui dictū fuerat. Audi filia ⁊ vi de ⁊ inclina aurē tuā ⁊c̄. donec cōcupiſcat rex decorē tuū. Et deſtruit omnes munitiōes eiꝰ in gyro in ira furo ris ſui. qn̄ fide infirmat̉. Nec valet tē ptationes hoſtiū ſuſtinere q̄ inferuntur qꝛ intus pͥmū ꝑdidit ſpeciē ⁊ pul chritudinē caſti amoris. Alioqͥn niſi prius intus anima corrupta eſſet ⁊ fe data vicijs: nequaqͣꝫ dei deſtitueret̉ exterius virtutū quibus prius ab ho ſtibꝰ ne irrumperet muniebat̉. Et ꝓiecit eā ī terrā qꝛ omnino tūc de thro nō regni ī terra corruit qn̄ intus connubium caſti amoris violauit: ⁊ ſordibus viciorum ſe admiſcuit. Unde valde cum ꝓpheta nobis lugenduꝫ qͥ de celi culmine proijcimur in t̓ra quo tiēs terrena ſectamur: ⁊ implicamur vicijs. nequando dicatur nobis. Ter ra es ⁊ in terram ibis. quia niſi prius anima intus ſpecioſa virtutū perdidiſſet: nequaqͣꝫ munitiōes eiꝰ exterius dn̄s deſtrui ꝑmitteret. Et ſi ī gyro deſtructa eſſet nunqͣꝫ de celo in terrā cecidiſſet vt totū t̓rena ſaperet. Sꝫ qꝛ intꝰ pulcritudinē amiſit thronꝰ d̓ eē deſijt. Hinc ē qd̓ et ī terrā deijcit̉: ⁊ dn̄s eā polluit. Polluit inqͥt regnū ⁊ p̓ncipes eiꝰ. Regnū gͦ polluere eſt eaꝫ
