Secundus Liber pollutā iudicare in qͣ deꝰ templū ſibi ſtatuerat. ſed ipſa a dyabolo vicijs ꝓſtituta. ꝓfanat̉ ⁊ polluit̉: vna cū eiſdem ſuis ſenſibꝰ qͥ eā male carnalit̉ principant̉. Quā dn̄s mox expoliat honore regni ⁊ principatu eius queꝫ habuit in ꝑceptione baptiſmatis: et vnctiōe ſacri chriſmatꝭ. Hincqꝫ ſeqͥt̉. IMEL Onfregit in ira furoris om̄e cor nū iſrael: auertit retror ſum dextram ſuam a fa cie inimici: et ſuccendit in iacob quaſi ignē flāme deuorantis in giro Non ſolū em̄ vniuerſū regnū iudeoꝝ dn̄s deſtruxit: qd̓ eſt om̄e cornu ꝯfringere ⁊ defenſioneꝫ dextere ſue ab eis auertit. terrāqꝫ eoꝝ in manꝰ hoſtiuꝫ ad deuaſtādū tradidit ſꝫ ⁊ ierl̓m noſtrā que ſponſa iure adn̄o appellatur qn̄ receſſerit ab eo ⁊ his qͥ nō ſunt dij diuerſis ſceleribꝰ ſeruierit: polluitꝭ dominꝰ ⁊ oē cornu eiꝰ cōfringit qd̓ ei ere xerat in domo dauid pueri ſui: quati nus nulla ſit ei vis ad reſiſtendū inimicis. Uerū ⁊ manū ſuā retrorſū cōuertit a facie inimici: quā extentā tenebunt ad vltionē eoꝝ qͥ eā inſectant̉ niſi priꝰ ipſa retrorſum a d̓o ſediſſet. Sꝫ qꝛ prior retrorſum abijt iu ꝓe de ei qn̄qꝫ auxiliū dextere ſue ſubtraxit. Per dexterā nanqꝫ ꝟtus pr̄is id ē in telligit̉: qͥ ab eccīa mox auxiliū gr̄e ſue retrahit: cū ipſa ſe amatoribꝰ adulteris expoſuerit. Nec īmerito cū ſponſū vidēs pꝰ amatores ſuos ſpreuerit ſe ab ea ſponſus dexterā defenſionis ſb̓ trahit. Un̄ mox cū talit̓ auxilio deſolat̉: oē cornu eiꝰ dn̄m ꝯfregiſſe a ꝓph̓a plangit̉. Sꝫ nanqꝫ eccl̓ia ſua cornua habēt ⁊ heretici ⁊ falſi ꝓphete ſua. Sꝫ tūc iure om̄e cornu eiꝰ ꝯfringit̉: q̄ ne¶ glecto ſponſi amore qͥ ſibi cornu ſalu tis erexit. Poſt ſua ꝯcupīaꝝ illecebra ire n̄ metuit. Hīc dei deſtituta manu pͥuatur bonis: corrupta luxu libidi. nis. Propterea lugens ꝓph̓a ſubdit. Succēdit in iacob qͣſi ignē flāme deuorantis in gyro: qꝛ cū dei deſolatur gr̄a ⁊ ſuis eneruat̉ viribꝰ immergūt ſe varie cōcupiſcentiarū libidines qͥbus ſuccenſa flammis in gyro ne poſ ſit euadere qͣſi ab igne intꝰ foriſue de uorat̉. ¶ Typice aūt ad mores bn̄ re fert̉: qn̄qͥdē ⁊ anima ſua cornua habere ꝑhibet̉. De qͥbꝰ ſane cornibꝰ. Omnia cornua pctōꝝ ꝯfringā: ⁊ exaltabū tur cornua iuſti. Cornua nanqꝫ aīaꝝ ſunt fortia q̄libet virtutū quibꝰ nouit fidelis auima omnia ſibi aduerſantia reꝑcutere: ⁊ qͣſi fenū aūt puluereꝫ in aerem ventilare vel diſpergere. Ne mo igitur qͥ ignoret ꝙ cornua nō ſimul cum altilibꝰ naſcunt̉. ineſt tamē eis cauſa naſcendi. Anima ꝟo nō ex nature inſtinctu virtutibus armatur ſed dei munere. lꝫ ⁊ ipſa prius habue rit a nature bono concipiendi gratiā ⁊ nutriendi que cōceperat efficaciam. Sed quia ⁊ ſe ꝑdidit et libertateꝫ na tute alia ſunt que confringuntur de peccati origine naſcētia. alia ꝟo que exaltantur ⁊ creſcunt de virore diuine gratie. Hec quia ſibi inuicem aduerſantur dn̄s confringet omne cornū ab iſrael carnali ne diutiꝰ victa ſe extollant. Un̄ ꝓpheta gemit nō quia franguntur. ſed quia in furore d̓i vna cū anima conterent̉. De quo furore
