Fo. XXXI Capitulo II C APH Efecert oculi mei pre lachrymis. cō turbati ſunt viſcera mea effuſum ē in terra iecurmeū ſuꝑ contritionē filie populi mei. cū defice ret paruulus ⁊ lactens in plateis opidi. Nec dubiū quin videns ꝓpheta cōtri tionē populi nulliqꝫ ſexui vel etati ho ſtes in nece parcere ingēti dolore turbatus fletu maximo deplorat. ita vt oculi pre lachrymis deficerēt ⁊ oīs io cunditas delectamēti vertat̉ in anxie tatē cordis. Quid em̄ magis dolēdū qͣꝫ ꝙ natio antiqua ſemē patriarcharum atqꝫ amicorū dei diuinis legibꝰ erudita ⁊ ꝓphetarū oraculis ſepiꝰ con fortata in tantā apoſtaſiaꝫ venerit. vt d̓i ſui oblita ꝓpt̓ īmanitatē ſceleꝝ traderet̉ in manꝰ hoſtiū. ¶ Ergo ſpirita liter quō defecerūt oculi ꝓphete. pre la chrymis nequaqͣꝫ reor ſimpl̓r accipiē dum. Sꝫ ſicut dauid canit. Defeceri d̓culi mei: in eloquiū tuū dicētes. qn̄ cōſolaberis me. Laudabilis quidē et felix defectus nō veniēs ex infirmitate carnis. ſed ex fortitudine deſiderij. qꝛ omnino mens ſctōꝝ cū ad ea ardē tius intendit q̄ nō vident̉ ⁊ ſempit̓na ſunt deficit ab intuitu eaꝝ exteriꝰ que p̄ſentis vite ⁊ vana ſunt. Siqͥdē alij ſunt iſti oculi carnei. alij qͥ aperti ſunt qn̄ adā vite arboris guſtauit pomū. alij qͥ laudant̉ in ſponſa de qͥbꝰ dr̄ in canticis. Oculi tui colūbaꝝ. Sed cū iſti qͥ colūbarū laudant̉ diuinitꝰ in luſtrati purius atqꝫ ardentius celeſtia contēplant̉ myſteria oēs reliqui deficiunt. qꝛ tanto minus concupiſcibilia exterius intendūt. quāto iſti ardētiuſ diuina introrſus penetrāt ⁊ ītelligūt. Un̄ ⁊ videntes ꝓphete ſunt vocati. eo ꝙ illa q̄ manēt. in ſpū ꝑſpicatius conſpicerēt. Nequa qͣꝫ eos ocioſe defeciſſe ingenuit. ſed p̄ lachrymis ſicuti ⁊ da uid in eloquiū tuū addidit. Felix qͥdē defectio q̄ nō detrimētū ſed augmētū capit. dū ad ea creſcit oculus in qͣ intendit. Ergo ꝓphete oculi cū deficiūt pre lachrymis. nō minꝰ ea cernūt que diligūt. qͣꝫ que dolent ⁊ plangūt. Un̄ ⁊ ardētius tāto ad ea ſe dirigit̉ q̄ manent. quāto vident clarius amariora eſſe ⁊ dira ꝓ qͥbꝰ dolēt. Alioqͥn ſanctis ſemꝑ dulces ſunt lachryme et ad oīa in p̄ſentiarū cōgruentes. ꝓpter qd̓ da uid. Fuerūt inquit mihi panes die ac nocte in ꝓſperis videlicet ⁊ in aduerẜ qꝛ ſicut panis ad oīa q̄ in vſibꝰ vite ve niunt videt̉ cōgruere. ita lachryme in doloribꝰ ⁊ anguſtijs. in p̄ſſuris. ⁊ tribulationibꝰ ī deſiderio ⁊ feruore amoris etiā in gaudio ⁊ cōpunctione diui ne recordatōnis. Fateor ꝙ nullus hu mor corporis. tanto ſale cōditur neqꝫ eo magis aīa qͣlibet afflictōe mota cō ſolatur. Et hinc ē ꝙ eccl̓ia vna cū ieremia ad lachrymas qͣſi ad cōſueta do loris ſui medicamēta recurrit. ſeqꝫ to tam ꝓ ſuis male ꝑpeſſis mēbris. in la chrymas tranſfundit. ita vt iure cū ꝓ pheta dicat. Defecerūt oculi mei p̄ lachrymis ⁊ oīa viſcera mea cōturbata ſunt. De qͥbus nimirū viſceribꝰ iā ſupra planxerat qn̄ ventrē ſuū turbatū dolebat. Quia quippe hoc ſunt viſcera qd̓ et venter. eo ꝙ intra ipſum ſunt quaſi receptacula cōluuionis. Per q̄ vt iam dictū ē. multitudo fideliū que
