Fo. XXXII Capitulo II ſus ⁊ ſic ꝑ mēbra diffundit̉. Unde cū pna ē mēs ⁊ ꝯcupīa eiꝰ ī malū. ⁊ igniſ ille de iecore in tra effuſo ad oculos vſqꝫ adtollit̉: qͥd aliud qͣꝫ defectū recte intētionis īferre credit̉. Et hinc eſt qd̓ plangit. Defecerūt oculi mei p̄ lachrymis. qꝛ ex dolore qͦ lachrymenaſcunt̉. defectꝰ diuine ꝯtēplatōis generatur. Et notādū ꝙ effuſio iecoris ad terrā nō niſi de ꝯtritōne aīe q̄ filia ſan ctoꝝ eēdebuit. eo ꝙ cōculcata ē ab ho ſtibꝰ euenit. Un̄ ta exterior ſenſus virore gr̄e ꝑuulus qͣꝫ ⁊ mens introrſus lactēs defecta ꝟtutibꝰ ꝑ plateas hui ſeculi male dilapſa. non eſt qͦ ſe vertat niſi ad lachrymas ex qͥbus licet oculi gͣuēt̉ ſaltim fletibꝰ ꝯſolat̉. Un̄ ſeqͥtur AMEt Atribꝰ ſuis dixer̄t Ubi eſt triticū ⁊ vinū. cū deficerent qͣſi vulnerati in plateis ciuita tis. Cum exalarēt aīas ſuas ī ſinu matrū ſuaꝝ. Iudeis ꝙ etiam atrociora cōtigerint nulli dubiū. ¶ Nr̄a ꝟo hierl̓m amare ꝯlorat. qꝛ numeroſior eiꝰ ꝑs vulnerata in plateis exalat. cuꝫ relicto anguſto itinere vias arripit latiores. Inter qͣs illa nimirū corruit. que recordata ſui federis ī canticis gemebūda ſpōſum q̄rit. Queſiui inqͥt eū ⁊ nō inueni vocaui ⁊ nō rn̄dit mihi. ac deinde. In uenerūt me cuſtodes qͥ circueūt ciuitatē. Percuſſerūt me. vulnerauerunt me. tulerūt palliū meū mihi cuſtodeſ muroꝝ. Que ꝓfecto ſi ſponſi frueret̉ intꝰ amplexibꝰ foris vulnerata nō eēt Sꝫ qꝛ ꝑuulus ⁊ lactēs vt vtriqꝫ ſexus cōp̄hendat̉. latiores vite vias expetūt ⁊ longiꝰ plateas huiꝰ ſeculi reqͥrūt̉ per uagando vna cū ꝓdigo ex euangelio filio vniuerẜ expoliant̉ bonis ⁊ fame ꝑeunt. Et hinc ē qd̓ ſctōꝝ chorꝰ luget Matribꝰ inqͥunt ſuis dixer̄t. vbi ē tritieū ⁊cͣ. Sꝫ miſere matres q̄ filios ſuos ad tantā īopiā lōge a pīe abduxer̄t Ex qͦ notādū ꝙ ꝑuulus ⁊ lactens ipſi ſunt adoleſcētior filiꝰ generoſe nobilitatis indoles ſꝫ ſua ꝑuagatōne ⁊ con ſumptōe rerū inopes. Un norūt qͥbꝰ ī domo pr̄is vſi ſint cibis. Nō em̄ aiūt vbi ē ordeū aūt ſiliq̄ vel talia hmōi qͥ famelici gͣtant̉ accipiūt ſꝫ vbi ē triticu⁊ vinū. Norūt igit̉ ⁊ ſi degeneres ſuo vicio qͣles eos pͥmū pr̄ genuerit. Pro pterea ⁊ ꝓdigꝰ ille filiꝰ cū cupet ſatura re de ſiliquis quas porci māducabāt. Quāti ait mercēnarij habūdāt panibus ī domo pr̄is mei. Sꝫ ⁊ yſaac de filio ſuo iacob. Frumēto et vino inqͥt ſtabiliui eū. Quia ꝓfecto duobꝰ iſtis libertas paſcit̉. vt pane cōfirmet̉ cor hoīs et vino gaudio letet̉ interiꝰ. Nō em̄ alio pane libertas nr̄a vtit̉ niſi qͥ d̓ gͣno frumēti qd̓ in t̓rā cecidit ⁊ mor tuū fuit ꝯficit̉. Qui ꝓfecto panis d̓ celo veniſſe credit̉. Neqꝫ alio vino niſi qd̓ d̓ vinea ſorech ⁊ vite q̄ xp̄s ē vinde miat̉. Hoc qͥppe vinū ⁊ hūc panē ꝑuu lus ⁊ lactēs a matribꝰ reqͥrūt. Sꝫ qͥa ī plateis n̄ inuenit̉ neqꝫ vulnerati euꝫ digne accipiunt. exalant aīas in ſinu matrū ſuarū que illos male aluerant ⁊ in ſinu oblectatōnis peſſime inlexe rant. Eruditior em̄ ille filius qͥ ad pa trem ſuſpexit egēs. qͣꝫ iſti qͥa voluptatibus carnis qͣſi a matribꝰ ea reqͥrunt qm̄ paterna ſunt iſta. Alioquin ſi cuꝫ patre eſſent. aut ad patrem domi redirent animas fame non exalarent. Sed quia caro eos decepit errant et
