Capitulo IIII Fo. LXIII eſſe virtutis. Unde dicat̉ de iudea renata ex circūciſione. dicat̉ ⁊ de eccleſia renata ex ſacr̄o baptiſmi. Quid fu erit quāta ve gloria ſublimata. vt gr̄e magnitudo arqꝫ virtutum numerus creſcat. Ex cumulo ſequentiū delictorum. Unde ad iob dicit̉. vt ꝑmiſſum eſt. locus ſaphiri lapides eius ⁊ glebeeius aurū. Quid em̄ hoc loco ꝑ lapides. niſi ſanctoꝝ ac fortiū mentes accipimus. qui quaſi ex gr̄a ⁊ cōſtantia mētis iure lapides ſanctuarij vocant̉ Un̄ apl̓s. Et vos tanqͣꝫ lapidos viui. ſuꝑedificamini domꝰ ſpiritaleſ. Qui ꝓfecto lapides ſāctuarij quia ad vna carnaliū ſe diffundūt. quaſi diſpſi iure plangunt̉ in capite platearū. Nā ⁊ in iudea pͥus ſancte aīe nunqͣꝫ defue re que celeſtē vitam p̄ducerent. Un̄ re cte nō minus de ea qͣꝫ ⁊ de xp̄i eccleſia dicit̉. Locus ſaphiri lapides eiꝰ: ⁊ qͥa in ea magne vite ac ſapīe claritate ꝑ fidē electi fulgent. Adiungitur ⁊ glebeillius aurū. Quid ꝑ glebas niſi collectiones ſinguloꝝ ordinū ac multitudinis vnitas deſignat̉. glebe etem̄ ex humore ⁊ puluere cōſtringunt̉. Oēs ergo qͥ rore gr̄e infuſi ex mortis debito ſe puluere eſſe veraci cognitōe confitentur. dum vite virtutibꝰ clareſcūt. quaſi auree glebe in eccl̓ia reniteſcūt habuit ⁊ ſynagoga glebas in ꝓphetis habuit ⁊ in doctoribꝰ: necnō ⁊ ī patribus antiqͥs. qui magna ſe infuſione gr̄e in profeſſionis ⁊ oꝑis vnanimita te tenuere. De qͥbus recte dr̄. Et glebeillius aurū: quia in ea multitudo ſpiritalium tanto maiore ꝟtute claruit quāto ſe in deū ac ꝓximū maiore vna nimitate ꝯſtrinxit. Sed hoc aurū ꝑfidie poſtmodū tenebris obſcuratū eſt. Cuiꝰ ꝓfecto nigredinē hic ꝓpheta intuens deplorat dicens. Quō obſcuratū ē aurū. īmutatꝰ ē color optimꝰ. Sed ⁊ xp̄i eccleſia mēbra electōis cō ſiderans terrenarū rerū fuligine deni grari: plangit ꝙ obſcuratū ē aurū. Et īmutatꝰ eſt color renatoꝝ optimꝰ ful gens pͥus etiā in poſterioribꝰ in pallo re auri. nūc ꝟo econtrario delictoꝝ te nebris obſcuratꝰ ¶ Ceterū aīe ſe iure deplorat q̄ fuit pͥus ꝑ fontē baptiſmi niue candidius dealbata. ⁊ ꝑ infuſio nem ſctīſpūs auro pulchrius colorata. Nūc ꝟo aūt hereſi ē infecta. aut vi cijs ⁊ ſceleribꝰ obfuſcata. fulget nāqꝫ animarū ſanctarū eloquiū auro clarius. charitatis ꝟo ſplendor pulchriꝰ oībꝰ inradiat̉ coloribꝰ. Sed cū ab eiꝰ fulgore aīa concupiſcentijs oblectata malis deciderit. qͥd aliud in ea qͣꝫ aurū obſcurat̉. Et dū vicijs carnaliū rerum denigrat̉. qͥd niſi color candoris optimꝰ. ⁊ pulchritudinis in deterius cōmutat̉. habet em̄ aīa verbū diuini eloquij. auro p̄cioſius in ſe fulgēs. qd̓ charitate intrinſecꝰ incōparabil̓r colorat̉. Sed cū cōcupiſcētijs rerū afficitur. qͥd aliud qͣꝫ aurū obſcurat̉ ⁊ color īmutat̉ optimꝰ. Peſſima igit̉ cōmutatio dū amor eternarū rerū ⁊ cōcupiſcentia celeſtis patrie in amoreꝫ tꝑaliū ⁊ cōcupiſcentiā vanarū rerum vertitur. Pro quo recte plangit̉ quō obſcuratū ē aurū. īmutatꝰ eſt color op timus. Un̄ quia cōcupiſcētia eterne vite verſa ē in amorē ⁊ cōcupiſcentiā carnis. iure lapides ſanctuarij dei. re lique ſcꝫ ꝟtutes aīe in capite diſꝑgun tur oīm platearū. quō charitate amiſſa virtus nulla in aīa ſolidat̉. īmo oēs affectiones ſuas adlata viarū itinera ⁊ ſpacioſa cōcupiſcentiaꝝ conamina in capite trāſponit platearū. Ꝙ lapi
