Liber Quartus Quando beſtialis feritas animarū quā ſepe ſemꝑ mulcet ad pietatem fidei xp̄i receptā: ita vt ⁊ nudant mam mā doctrinarū ſuoſqꝫ lactent mores quaſi lacte pietatis vt quicqͥd priꝰ introrſus criminoſum apparuit totum vbertas recōpēſet pietatis atqꝫ amoris dei ⁊ ꝓximi. Solent em̄ qͣꝫ ſepe beſtiales anime q̄ prius ꝑ rationē videbant̉ formā humanā pretendere. ꝑ ſe uitiā ꝟo feritatē ⁊ mores beſtiaꝝ gignere cito quidē cōuerti ad melius ⁊ verba doctrina ſuis exuere tegumē tis. Ac deinde ſagaciſſimos vite act lacte nutrire eloquiorū dei: atqꝫ animū inclinare ad pietatē: ⁊ dilectioneꝫ dei ⁊ ꝓximi. Un̄ dn̄s. Utinā inqͥt fri gidus eſſes aut calidus. ſed qꝛ tepid es incipiā te euomere ex ore meo. Ac ſi diceret. Utinā te ſeuiorē ꝑ frigꝰ impietatis ac beſtiales monſtruos quie tos aſpiceres mores: certe aut calidꝰ ex dilectione dei ⁊ ꝓximi ꝑ flammaꝫ charitatis Nūc aūt qꝛ inter vtraqꝫ te pidus es incipiā te euomere atqꝫ ren cere a corpore vnitatis. Propterea gͦ morū ꝓbitas ſemꝑ ſequenda eſt: feritas edomanda: tepiditas ꝟo fugiēda. ¶ Hinc qͦꝫ fidelis anima dicat cū gemitu tandeꝫ actibꝰ ſuis dicat ⁊ mo ribus ꝙ ⁊ lamie nudauere mammaꝫ Per lamiā nanqꝫ recte prudentia canis deſignat̉. Porro prudentia carnis catulos ſuos: actus videlicet qͦs genuerit quaſi ſeuiſſima beſtiaruꝫ qͦ aliunde quā morte lactat ⁊ nutritur: ſed qͣꝫ ſepe in melius ꝯmutata de prudentia carnis(que mors ab apl̓o nominat̉) in prudentiam ſpiritus cum trāſierit detegit crudelia enudat flagitioſa ⁊ lacte doctrinarum quaſi ab vbere pietatꝭ lactat ⁊ nutrit catulos ſuos. ſcilicet mores ⁊ actus. Unde de feritate ad māſuetudinem tranſeū de ſeuicia ad pietatem: de morte adtam: de infantia ad maturitateꝫ. Sꝫ prudētia carnis que longe diūqꝫ obduruerit: iure quaſi filia populi mecrudelis ⁊ quaſi ſtrutio ī deſerto plāgitur. Fert̉ enim vt ſepe dictum eſt ꝙ ſtrutio oua ſua cum poſuerit in deſer to(qͥa ſine calore amoris: ſine fomēto pietatis: ſine ſpe future prolis) abſqꝫ cura ⁊ ſollicitudine derelinquit: ita ⁊ prudentia carnis omnes affectiōis actus quos peperit tantūmō p̄ſentia rum intendens ſine ſpe ⁊ cura in mor tē derelinquit. Unde ⁊ faſſus ſum recte mors appellatur. ¶ Propterea q̄ ſi filia virtutum ⁊ ſi crudelis a ꝓphe ta plangit̉ quia dum p̄uidere impo. ſterum fecūditatē ſeminis debuit ſolummō actus ſuos carni deditos ſine fomento ſpei ſine dilectionis amore quaſi ſtrutio oua ſua in morteꝫ de reliquit. Sequitur. DELELV heſit lingua lactantis ad palatum eius in ſiti: paruuli petierunt panem: et noerat qui frangeret eis. Manifeſta lamenti narratio de iu deis extinctꝭ matribꝰ ꝙ lingua lactātis ꝓ ſiti ad palatū adheſerit ⁊ paruū li grādiores panē cum peterent ſine viribꝰ nec erat qui frangeret eis. preſertim cum ⁊ ipſi cibus eſſent matri bus. Unde minuſculi ſine bacte con ſumpti: grandiores vero ſine cibo pe
