Fo. LXV Capitulo IIII lacetēt catulos ſuos ꝙ nec eos feciſſe paruulos in ppl̓o dolet. Lamia nāqꝫ hebraice lilith dicit̉ quā qͥdem hebre orū Unun id eſt vnā ex furijs ſuſpicā tur que parce dicunt̉: eo ꝙ nulli parcant: ſicuti ſcribe ⁊ phariſei qͥ nō ſolū ꝓximus in ppl̓o: verū ne ꝓphetis pepercere. Ꝙ gͦ dicā de ꝓphetis cū etiā nec ab ip̄o d̓o pr̄ibꝰ repromiſſo manꝰ ſubtraxerunt. Idcirco crudelis filia eoꝝ ſynagoga plāgit̉ crudelior facta lamijs: ⁊ qua ſtrutō nullā ſibi ſpē aūt ꝓximis reliquere impoſterū. Sed et xp̄i eccleſia plangit. Per lamias hypocritarū at hereticoꝝ callidam ꝑuer ſitatem: qui humana qͥdē faciē geſtātes beluina ꝑ impietatē corda gerūt. Qui tunc mammā nudant qn̄ errorem ſuū libere p̄dicant. Tunc ꝟo catulos lactant: qn̄ male ſequaces paruuloꝝ animas ꝑuerſa docēt: ⁊ ad im pietatem male nutriendo cōfirmant. Un̄ alibi ꝑ ꝓphetā eiulando d̓r. hereticoꝝ atqꝫ hypocritarū deplorans fa cta ibi cubabit lamīa ⁊ inuenit ſibi re quiem Ibi habuit foueā ericius ſcꝫ in plebe xp̄i in ppl̓o graui ⁊ pleno pecca tis. Per lamiā quippe vt dixi hypocri te vel heretici. per ericiū ꝟo malicioſi quiqꝫ qͥ diuerſis ſe defenſionibꝰ conte gunt deſignant̉. Lamia etem̄(vt dixi faciē habere humanā ꝑhibet̉: ſꝫ corpꝰ beſtiale. Ita ⁊ om̄s hypocrite ⁊ heretici in pͥma qͥdem facie qd̓ oſtendunt quaſi ex ratione ſctītatis eſſe videtur Sed beſtiale eſt corpus qd̓ ſequit̉: qꝛ valde iniqua ſunt que ſub boni ſpecie moliunt̉. Ericij aūt nomine malicio ſarū vt dixi mentiū defenſio deſignat̉ quia videlicet ericius cum adp̄hendi tur eiꝰ ⁊ caput cernit̉: ⁊ pedes videntur: ⁊ corpus omne conſpicit̉ ſed mox vt adprehenſus fuerit ſemetipſum in ſpe colligit pedes introrſus cū capite abſcondit ⁊ intra tenentis manus to tū ſimul amittit̉: qd̓ totuꝫ ſimul ante videbat̉. Sic nimiꝝ ſic malicioſe mē tes ſunt: cum in ſuis exceſſibꝰ conpre hendunt̉. Caput em̄ ericij cernit̉: qꝛ qͦ initio ad culpā peccator acceſſerit videt̉. Pedes ericij conſpiciunt̉: qꝛ qͥbꝰ veſtigijs nequitia ſit perpetrata cognoſcit̉ ⁊ tamen adductis repente ex cuſatiōibꝰ malicioſa mens introrſus caput ⁊ pedes colligit: quia cūcta ini quitatis ſue veſtigia abſcondit. Caput qͥdem ſubtrahit qꝛ miris defenſionibꝰ nec inchoaſſe prauū ſe aliquid offendit ⁊ quaſi ſpera in manu tenen tis remanet. qꝛ is qui corripit cuncta que iā cognouerat: ſubito amittēs in uolutū cōtra conſcientiā peccatorē te net. Et qͥ totū iam in deprehendendo videret: tergiuerſatōne praue excuſa tionis deluſus: totū pariter ignorāt. Quibꝰ apulſi miſerijs iam ad lamen ti ordinem redeamus. Filia populi mei crudelis qͣſi ſtrutio in deſerto Que em̄ filia ppl̓i niſi eccl̓ia delinqͣntiū plangit̉: qꝛ ꝓfecto eo filia ſanctoꝝ qꝛ renata eſt in xp̄o p̄dicat̉. Sed tali bus et hmōi inuoluta mora beſtiali peccandi vſibꝰ crudelis quaſi ſtrutio in deſerto efficit̉ Nihil niſi p̄ſentia cō gitās: nihil in ſpe parens etiaꝫ actus ⁊ oꝑa que admittit ſine calore charitatis iacere p̄termittit. Nullū future vite gerens curā nulla filioꝝ habens ſollicitudinē: ſed tantūmō preſentia vt diximus in tenebris etiam eorum obliuiſcit̉ operum: quaſi ſtrutio oua ſua que poſuerit. ¶ Quibus eccleſiarum relictis malis iam anima moraliter in ſe quid de defleat videamꝰ
