O pus Anthonini archiep̄i florentini in theologia illūiatiſſimi. Inqꝫ vtroqꝫ iure expertiſſimi De eru dicione Confeſſoꝝ feliciter incipit:. Prologus. Efecerunt ſcrutātes ſcrutinio ait pſal­miſta. Scrutantes aliorū pcc̄a ſunt cō­feſſores. Scrutiniū autem eſt inquiſicio facta in confeſſione. In quo qꝛ multi feſſores deficiūt non bene et ſufficienter ſe habētes in audiencia ꝯfeſſionis ꝯſequēter deficiūt eciam in ſe a gracia dei multum offendentes. Ne ergo de ficiat quod eſſe ad ſui aliorum ꝑniciē diligenter cōſiderent obſeruent quod ait Augꝰ in decre. de pe. di. vj. c. i. videlicꝫ Caueat ſpūalis iudex ut. ſic̄ cōmiſit crimen nequicie ita careat munere ſcīe Iudiciaria em̄ poteſtas hoc expoſcit vt quod ha­beat iudicare diſcernat. Diligēs igit̉ inquiſitor ſubtilis inueſtigator ſapiēter quaſi aſtute īt̓rogꝫ a penitente que forte preverecūdia vellet occulta­re. Hec ille. Vbi tria inſinuat p̄fatꝰ doctor que re quirūtur in ijdoneo cōfeſſore Et ṗmū ē vt habeat auctoritatē ſiue poteſtatem ſoluendi competentem. Secūdū vt hēat ſcīaꝫ ad hꝰ mōi ſufficiētem. Ter­ciū vt faciat int̓rogacōnem de peccatis diligentem. De poteſtate confeſſoris in audiendo cōfeſſi­ones et abſoluendo. Capitulum primum.