Seite
qui poſt cannēſem cladem decreuit. Ne matrone vltra triceſimū diem luctus ſuos extenderent. vti ab his ſacra cereris ꝑagi poſſēt. quia maiore pene romanarū viriū parte in execrabili ac diro ſolo iacente. nullius penates meroris expertes erant. Itaqꝫ matres ac filie cōiugeſqꝫ et ſorores nuper interfectoꝝ. abſterſis lacrimis. depoſi­tiſqꝫ doloris inſignibus. candidam induere veſtem.& aris thura dare/ coacte ſunt. Qua quidem conſtancia obtinende religionis magnus celeſtibus iniectꝰ ē rubor. vlterius aduerſus eam ſeuiendi gentem/ que ne iniuria rum quidem acerbitate ab eoꝝ cultu abſterreri potuerit. Capitulum ſecūdum de neglecta religione Reditum eſt varronem conſulem apud cannas cū carthaginenſibus tam infeliciter dimicaſſe ⁊ ob iram iunonis. ꝙ cum ludos cirenſes edilis faceret. in iouis optimi maximi templo. eximie facie puerum hiſtrionem ad excubias tenendas poſuiſſet. Quod factū poſt aliquot annos memoria repetitū/ ſacrificijs expia tum eſt. Hercules quoqꝫ detracte religionis ſue et grauem et manifeſtam penam exegiſſe tradit̉. Nam cū poticij ſacroꝝ eius ritū quem pro dono genti eoꝝ ab ip̄o aſſignatū velud hereditarium obtinuerant. auctore ap­pio cenſore ad humile ſeruorum miniſteriū tranſtuliſſet omnes qui erant numero ſuꝑ triginta puberes intra an nū extincti ſunt. nomenqꝫ poticium in duodecim fami­lias diuiſum ꝓpe interijt. Appius vero luminibꝰ captꝰ eſt. Acer eciā ſui numinis vindex apollo. qui carthagine a romanis oppreſſa. veſte aurea nudatus. id egit vt ſacrilege manus inter fragmenta eius abſciſe in venirent̉. Nec minus efficax vltor contempte re ligionis filius quoqꝫ eius eſculapius: qui conſecratū tem plo ſuo lucū a turrillio prefecto antonij ad naues ei faci endas magna ex parte ſucciſum/ inter ipſum nefariū mi niſteriū deuictis partibꝰ antonij. imperio ceſaris morti