Seite
omniū quem tu filium fabri nominaſti locellum ſepulture iuliano ꝯponit. Poſt paucos enī dies. mors illiꝰ nūciat̉ erronei et in locello poſitus eſt aduectus minarūqꝫ timore vacuatꝰ ē. Ca. xlv. Oſiquidem tempore religioſiſſimꝰ iulianus cognomento ba ſa: qui angelorū incorporaliū vitā corporali cōuerſacōe vi­debatur imitari cuius etiā vitam conſcripſimus. ꝓlixiores offerebat deo p̄ces cum illius impij minas audiſſet. Ea hora qua ille ꝑcuſſu eſt orans mortē eius iſte cognouit: licet pluſqͣꝫ viginti mutationes ab eo loco vſqꝫ ad eius exercitiū eſſe viderentur. Aiunt enī qꝛ dum continue ingemiſceret et clementi dn̄o ſuplicaret: ſubito lacrimarū eius fluuius reſtitiſſet. fuiſſetqꝫ alacritare ꝯpletus et eius vultus ex­hilaratus. Hanc animi ꝑmutationē eius miniſtri reſpiciētes roga­uerunt. ut eis cauſam repentini gaudij patefaceret. Tunc ille dixit. Ferus ſacre vinee deuaſtator penas exactus eſt vaſtationis ſue. Li­cetqꝫ mortuus terroribꝰ miniſqꝫ fruſtratus. Hec agnoſcentes exulta­uerunt om̄es deoqꝫ himnos gratificos obtulerūt. Poſtea vero a nū cijs eſt compertū. eandem fuiſſe diē ſimul et horā necis iuliani. quā ille ſacratiſſimus ſenior cognouit atqꝫ p̄dixit. Ca. xlvi. Llum itaqꝫ ſemꝑ inconſulte geſſiſſe mortis demonſtrauit euentus Tranſiens enim cum exercitu fluuium. qui perſaꝝ romanorumqꝫ regna diuidit repente naues incendit. non ſuadens rebꝰ aut verbiˢ ſꝫ cogens milites preliari. Porro duces alacritate ꝯpleti: animabāt milites et eos ſpe varia confortabāt quā imꝑator abſciderat. cū eoꝝ reuerſionem incenſis nauibus abnegaſſet. Super hec aūt cum de­buiſſet cibos militibꝰ cōgregare. neqꝫ de ꝓprijs finibus p̄cepit affer­ri neqꝫ de inimicoꝝ abundantia iuſſit aliquid dep̄dari. Relinquēs ergo habitabilem viam pergebat ꝑ ſolitudinis loca. vbi et cibo et potu milites defraudati et duces itineris non habētes ſꝫ errantes in deſerta ꝓuincia. ſapientiſſimi principis agnouere conſilia. So. Vltos itaqꝫ vicos caſtraqꝫ detinens. Iam etiam ciuitates ca piebat Cūqꝫ veniſſet ad theſi fontē cītatē in tātū obſedit regē ut crebris legacionibꝰ uteretur: offerens dare ſue patrie partē ſi ſo­lutus bello diſcederet. qd̓ ille noluit. Neqꝫ ſuplicantibus eſt miſertus neqꝫ mente percepit: quia vincere quidem bonū eſt. ſuꝑuincere ni mis inuidioſum. Credēs precipue magicis artibꝰ quas ei maximꝰ