hoc putans ꝓpugnatorē ſe flectere veritatis. ſed ſpe ſua deceptus ē Habebat nāqꝫ ille domū in per conſtructā. xxxiij. Eniamin etiā diaconū ꝯprehendēs. clauſit in carcerem. Cū­qꝫ duo tranſiſſent anni. ſuperuenit legatarius romanoꝝ pro alijs cauſis acturus. Et hoc agnouiſſet. poſtulauit a rege ut di mitteret̉ diaconus. Porro rex iuſſit ut ꝓmitteret beniamin qꝛ nulli magoꝝ doctrinā xp̄ianā predicare preſumeret et dimitteret̉ exire. Tunc legatarius quidē cuſtodire beniamin que rex p̄ceperat cōpro­miſit. Seniamin autē audiens monita legatarij. impoſſibile ē inqͥt non me participare lumē alijs qd̓ ip̄e ꝑcepi. Quanto enī ſupplicio dignus ſit qui talentū abſcondit. ſacra euangelioꝝ teſtatur hiſtoria Sed rex hoꝝ tunc nichil agnoſcens. iuſſit abſolui de vinculis At ille p̄dicare nullatenꝰ quieſcebat. et capiens eos qui ignorantie caligine tenebantur. intelligibili luci iugiter offerebat. Cunqꝫ tranſiſſet annus. regi geſta illius nunciant̉. Tunc deductū ad ſe ne gare iuſſit quē adorabat deū. Veꝝ ille requiſiuit a rege dicēs. Quo dignus honore eſt qui ſuū derelīquēs regnū inuadere ſtuduit alie­num. cunqꝫ dixiſſet rex. morte nouiſqꝫ ſupplicijs. Sapientiſſimꝰ vi­ille reſpondit. quid ergo iuſte paciat̉ homo factorē mūdi crea­toremqꝫ nutritorem ac ſaluatorē deſerens. vnū conſeruoꝝ ſuoꝝ dei. ficare voluerit et debitū illi cultū iſti magis obtulerit? His ſermo­nibus rex accenſus. viginti calamos acui et totidē vnguibꝰ digitoꝝ eius manuū atqꝫ pedū p̄cepit infigi. Cunqꝫ hoc ſuppliciū ab eo de­rideri conſpiceret. aliū rurſus calamū acutū in eius femore vnde humana origo deſcendit iuſſit immitti. Cunqꝫ crebro eijceret̉& rur­ſus induceret̉. in effabiles ei dolores operabat̉. Poſt hoc vero ſuppli ciū impiꝰ atqꝫ ferox virgam groſſā ſpinis vndiqꝫ plenā eius me­atū iuſſit induci et hoc modo ſpiritū fortiſſimus decertator emiſit. Sꝫ et alia multa ab his impijs ſunt preſumpta. nec tamen mirandū eſt quia illoꝝ ferocitatem et impietatē longanimiter deus omnium patiat̉. Qn̄ ante imperiū maximi conſtantini quicūqꝫ fuerunt ronoꝝ imꝑatores. contra veritatis miniſtros vehement̓ inſanierūt Dioclecianus nanqꝫ paſſionis ſalutaris die in omni imꝑio ro­manoꝝ deſtruxit eccleſias. ſed nouē annis tranſactis iſte quidē denuo floruerunt. et multiplicē magnitudinē ſuſceperūt. Ille vero pꝰ rabiē