vite ventrem magis negociant̉ ex talibus. Noli igitur vel religio­nem in hac parte conſiderare. ſed vnam tantūmodo rem obſerua­ut nutrias indigentes. nec cogites ſi que noſtra ſunt ſapere non vi­dentur. Sic igitur atticus etiam procul indigentium habebat cu­ram: ſed etiam ſuperſtitionem aliquorum ſtudebat abſcidere. Au­diens etenim nouatianos. iudaicū paſcha ſequētes ꝓpter ſabbatiū fuiſſe diuiſos. eiuſqꝫ corpus ab inſula rhodi vbi mortuus fuerat tranſlatū. et plurimos ad tumulum eius orare noctant̉ mittens in aliud ſepulcrū corpus ſabbatij iuſſit abſcondi. At illi conſuete veni entes effoſſumqꝫ reperientes tumulū: de cetero eum locū colere quie­uerunt. Erat enim circa noīa locoꝝ ſtudioſus. Nam quidā por cus in ore ponti euxini conſtitutus ex antiquo formatus appellaret̉ id eſt venenarius. mutato nomine locū ſenatoriū nominauit: nedū ibi collecte predicarentur. nomine blaſphemo locus ip̄e deſi­gnaretur. Sed et alium locum argiropolim huiuſmodi cauſa nominauit. Chriſopolis ī capite boſſori conſtituta eſt: Cuiꝰ multi antiquoꝝ faciunt mentionem. De qua ciuitate xenoſon in primo li bro zeladicoꝝ dicit: qꝛ murauit alchibiadis. et in ea conſtituit ut qui nauigabant de ponto decimā ſibi preberent. Videns ergo atticꝰ locū in contraria ripā chriſopoleos poſitū delectabilem et decorū ait Argiropolis nominetur. Qui locus eius repente cognomen opti­Capitl̓m ſcd̓m. nuit. Situr quibuſdam dicentibus ei. non dedere nouatianos intra ciui tatem miſſas facere: neſcitis inquit quantū vobiſcū in perſecutiōe conſtancij atqꝫ valentis fuerint paſſi: qui etiam teſtes ſunt noſtre fidei. Nam dudū ecc̄ia fuerit diuiſa: iſti circa fidem nichil inno­uarunt. Pro ep̄i ordinatione aliquando veniens in niceā: aſcle­piadem nouatianorū vidit epiſcopū valde ſenem. Interrogauitqꝫ quo in epiſcopatu annos haberet. Quo reſpondente quīquaginta felix inquit homo es. tanto tēpore bonis operis curam habens. Su­per hec ait. Ego quidem nouatum laudo: nouacianos non appro bo. Tunc aſclepiades quomodo hoc dicis epiſcope: Vtrum atticus illum inquit laudo: quoniam his qui ſacrificauerant cōmunicare noluit. Hoc etiā ego ip̄e feciſſem. Nouacianos autem non laudo. qꝛ pro uilibꝰ vicijs laicos gratia ꝯmunionis excludūt. Aſclepia de