De cauſa et modo XII de baronibus ſuis qui ma­gni reges ſunt vt imꝑatrix tibi dixit. Quomodo ergo eum vis habere ſponſum. qui tot ſub ſe habet reges. Ad quaꝫ ſuſpirans filia. ſe­creto ait. Mater dilectiſſi­ma noli me reprehendere ſi hūc deſidero: qͥa eum ſolū­modo me ſuperare in omni bus cerno. ſed ad matrem ipſius ſcꝫ imperatricem per ge quantotius. ſibiqꝫ ſuppli ca. vt flectat animū eius ad coniugium meum. quia ſi eum non tenuero virū. nul lum prorſus alium de cete­ro habebo. Cui mater reſpō dit. pergam ex quo vis om­nino ad matrem ſuam. ꝓ­babo ſi te vult recipere qd̓ tamen non credo. Pergit ergo mater ad dn̄am. ſuaꝫ offert filiam pro ſponſa im peratoris. Regina vero an­gelorum inquit filio ſuo re gi ſeculorum. Fili mi dul­ciſſime vis hanc virginem pro tua ſponſa. Et ille mo­uens caput reſpondit. Ma­ter mea dilectiſſima. nolo eam. ſed cito a te illam re­pelle. cum non ſit chriſtia­na. Chriſtianorum enī ſum rex. Non debeo ergo chri ſtianam habere ſponſam­Sed ſi vult baptizari. tunc promitto mox illam ſub­arrare annulo tanqͣꝫ ſpon­ſam. Tunc diſparente viſio ne vtraqꝫ ip̄arum excitatur viſa ſimul ſibi fantur tan­qͣꝫ vera. Unde factum eſt. katherina nil aliud age­ret niſi plorare dicēs. nū­qͣꝫ quieſceret donec illum iuuenem pro ſuo ſponſo ha beret. Igitur hec baptizari. feſtinans rogat matrem vt ad prefatum heremitaꝫ ſan­ctum virum ſcilicet ſine mo ra eam deducat. Quod et factum eſt. Perueniētibus aūt illis ad locum. narrauit mater clam heremite viſio­nem p̄fatam. Quo audito ille heremita a deo illumīa­tus. vocata katherina dixit ambabꝰ. iuuenis ille quē vi diſtis erat xp̄s dn̄s noſter regīa erat mr̄ eius ꝟgo ma­ria. qui cuꝫ eo apparuerūt erant chori ſanctorum. Ad diciēs quoqꝫ ſuꝑ hoc dixit katherine. ſi vellet hr̄e in ſuū ſponſū illū iuuenē pul cerrimum quem vidiſſet in viſione. opporteret eam fieri