De diſputatōe b. kathe. XXIIII Cui puella. tu inquit impe rator pugnam illā nō equo iudicio preordinaſti qͥa cōtra vnam puellā qͥnquagīta oratores opponis. quos etiam muneribꝰ regalibus in premiū victorie donandos ꝓmittis. me aūt nullū donum expectare iubes. Ego vero huiꝰ certaminis qualicunqꝫ p̄mio fraudari non timeo. Erit enim mihi p̄mium in cuius nomīe pugnatura campū iſtuꝫ aggredior. xp̄us dominus meus qui eſt ſpes ⁊ corona cer tantium. Unū tamē a te q̄ ro qd̓ mihi iure negare non potes. vt ſi mihi ſors victo riam contulerit. deum meū tunc credulus adorare nō differas. Indignatus ad hec tyrannus. non eſt tuuꝫ inquit nobis conditionem imponere. Tunc puella ad oratores conuerſa dixit. Poſtqͣꝫ vos magiſtri. premijs citati huc ad diſputādum contra me cōueniſtis. ſeniores ⁊ hic confluentem turbam ad audiendum ſpe ctare videtis. turpe eſt pro feſſionis veſtre laudem et coronam tacendo amittere. Si quis eſt in vobis aut ethica eloquētia p̄ditꝰ. aut latina oratione imbutus ꝓ ferat in medium. quod ani mo cōcepit. Tunc dixerūt magiſtri. te potius primuꝫ audire debemus. cuiꝰ cauſa tam laborioſū iter aggredi compulſi ſumꝰ. Ego ꝟo inquit puella. poſtqͣꝫ depoſito gentilitatis errore. chri ſti ſacramentis iniciata ſū. robuſtas et fuco verborum plenas dictiōes. quibꝰ vos fultos ad inſtantem pugnā video occurrere. has inqͣꝫ dictiones penitus abieci. ⁊ philoſophicas homeri diſſertiones. ariſtotelis circūplectentes ſilogiſmos. eſcu lapij quoqꝫ ⁊ galieni ſagaciſſimas latentium rerum inuentiones. ſed ⁊ philoſophiam platōnis ceterorūqꝫ famoſa veterum volumina re ꝓbaui. Et qͣꝫuis his adeo informata ſim. vt nulluꝫ in his ſimilem reperiſſem. tamen quia hec ſunt a vera btītudīe aliena. his quoqꝫ penitꝰ abrenūciās. iudico me nihil alid̓ ſcire. niſi hūc qͥ eſt ꝟa ſciētia ⁊ celeſtium btītudo ſēpiterna. dn̄m ſcꝫ
