Capitulum XIIIIih̓m xp̄m ſaluatorē meum.qui dixit ꝑ ꝓph̓am. Sapiētiā ꝑdam ſapientū. ⁊ intellectū intelligentiū reꝓbabo:Hic eſt qͥ in p̄teritis generatiōibꝰ viam ⁊ diſciplinaꝫiuſticie p̄ceptis ſalutaribꝰ p̄monſtrauit. ꝑ que cultoresſuos ad immortalis vite p̄mia īcitauit. qui genus humanū ꝑ dyabolū a paradiſiregno dolens excluſuꝫ. hisnouiſſimis tꝑibus cū eſſetinuiſibilis. de virgine carnem aſſumpſit. ꝑ quā viſibilis appareret. ⁊ p̄ſentiamſuā nobis exhibuit. ex qua⁊ mirabilibꝰ oꝑum ſignis ⁊nature paſſibilis exꝑimentis. nobis qͥa deus ⁊ homoeſſet verꝰ apparuit. Hic eſtdeus noſter. hic eſt philoſophia mea. Hic eſt victoriamea. In huiꝰ noīe ſi qua ingruūt aduerſantia cūcta ſuperabo. Cui facile eſt. et inpaucis ⁊ in multis ſaluosfacere credentes. Et dū hecvirgo v̓ba cōpleuerat. tuncvnus furiali ſpū in riſuꝫ exaltatus totam regalē aulaꝫet baſilicam cū blaſphemiarepleuit dicēs. O ciues romāi imꝑij ⁊ alta nobilitas.vſqꝫquo hec ſtulta xp̄ianorū ſuꝑſtitio īiurias dijs noſtris irrogabit. Nimirū ingrati deoruꝫ beneficijs vtimur. ſi friuola huiꝰ puelledeliramenta impunita p̄tereant. Et nos ſane ſperabamus ab ea in fine ardui aliquid audire. poſtqͣꝫ tāte ſapientie eſtimata eſt. ꝓ quaromāe altitudīs patritius.ſapiētes mūdi ſibi accerſirivoluit. Et ecce principiumſuū fecit de quodā ih̓u quēxp̄ianoꝝ fabule deū ſuumeſſe teſtant̉. qui quondama diſcipulo ſuo traditus etmorti adiudicatus. nec inipſo mortis ꝑiculo ſibi ipſiꝓdeſſe potuit. Hūc diſcipuli ſui nocturna fraude de ſepulchro ſublatū. mētiti ſūtpoſt triduanā ſepulturā triumphata morte ſurrexiſſe. ⁊ad cumulū ficmentoꝝ ſuorū in celū aſcendiſſe eundeꝫteſtificati ſūt. Ad hec virgoreſpondit. Ego principiumor̄onis mee iure ab ip̄o cepi qui eſt verū omniū reruꝫinitiū. fons ⁊ origo omniūbonoꝝ. ꝑ queꝫ deus pr̄ hācinexplicabilē mūdi formaꝫcū nō eſſet ꝯdidit. qui ſane
