Seite
De diſputatōe b. kat. XXVI pro inde diuina vt aſſeritis carmina. ꝓprietatem huius ſancti nominis ꝑſonarunt cum dignitate diuine natu re. Hec eadem deū poſtea vno verſu crucēqꝫ ſignauit quā vos irridetis. erroneiſ qꝫ diſputatōibꝰ eam refuta tis. p̄dictum ſcꝫ poema ita promens. Felix ille deus li­gno qui pendet ab alto. Ui de exp̄ſſis quidem verbis. exp̄ſſam vtriuſqꝫ ꝯfeſſionē Ille futurū deſignat. hec fe licem denotat. qꝛ diuina p̄­uidit in hoīs fragilitate ꝟ­tutem. ⁊ in eiuſdem homīs morte victoriaꝫ. Quos tn̄ non idcirco ſequi cōuenit. qꝛ his velut ꝑ ſomnū verā ſapientiā loqui aliquādo ꝑ miſſum eſt. neqꝫ vt gentili­tas ex deo p̄ſcientiam me­ruiſſe videretur. ſꝫ vt xp̄m deum ac dei filiuꝫ eſſe etiā veſtri loquerent̉ auctores. Qui cum pene falſi ſint in omnibus. in hoc tamen ꝓ­babilius non errauerunt. Ecce tibi pauca. de multis protuli. ⁊ ſi te ad credenduꝫ non alliciunt audita. et vi­ſu probata: rerum miracu­la. vel inuitam demonum animaduerte confeſſioneꝫ: Ꝙ ſi nec his dignum con ſentire eſtimas. ſaltem tuis crede auctoribꝰ. Nam non in hoc me iudicare habes. ꝙ immundoꝝ ſpirituum quos vos pro dijs colitis. aut his veſtrorum teſtimo nijs auctorum vtor. pro ap probatiōe fidei xp̄iane cau ſa huius.n. imꝓmpto eſt. Poteram equidem tibi ꝓ­bare ex ſcriptura ſacra que ſpiritu diuinitatis eſt con­dita. poteram inqͣꝫ tibi inte merata mille teſtimoniorū ꝓferre ſignacula. ſed eſt ſpe cioſa victoria aduerſarium ſuum. telis ſuis veluti pro prijs laqueis interire. ⁊ au­ctorum ſuoruꝫ teſtimonijs confutari. quia quorum fi­dem aſpernaris eorum teſti monia non recipis. Ecce me chriſti fide. munitaꝫ di­tui loquentem. ſi aures ha­bent ad audiendum audi­ant. ⁊ ſi poſſunt prohibeāt me ꝯtra eos loquētē ⁊ ꝓbā­tē. aut tu certe ꝓ eis loque re. et ego reſpondebo tibi. Audiens hoc rethor reſpō­dit. Si predicta miracu­la vt credi iubes. manens