Seite
De auerſione Licinij XLIIII conſtantinus a malis om̄i bus eſſet tutus: ip̄e qͥ chri­ſtianos pridē a tyrānis eru erat: aſſumpta tyrānide in chriſtianos fortiū tela mit tit. ⁊ primo de ſuo pallacio om̄es iubet xp̄ianos exire oēſqꝫ recludi mādauit qui ſe dicerēt xp̄ianos. ⁊ ne qͥs vlli in carcerē a ſe miſſo ci­bū vel potū mitteret impe­rauit. Ex quo accidit mul­tos ī carceribꝰ fame periſſe Mandatū inſuꝑ crudeliſſi mū dedit: vt omēs qͥ ad ym molandū ydolis acquieſce­re nollēt: macellatoribꝰ da­ri vt porcorū more ꝯciderē tur in fruſta. Eccleſias etiā quas ante ꝯſtruxerat a fun damētis iuſſit euerti Uerū tamen ꝑ lrās mādare ꝯſtan tinꝰ ei curauit: vt a ſua cru delitate ceſſaret. Sꝫ ille nō ſolū ſe nō correxit ſꝫ ⁊ con­ſtantino belluꝫ indixit. Ac cōſtantinꝰ munitꝰ ꝟtutum armis: obuiā illi ꝑrexit cuꝫ exercitu copioſo ⁊ forti. Li cinius āt de victoria p̄ſume bat: ꝓmittentibꝰ ſibi demo nibꝰ ꝙ bello vinceret cōſtā tinum. Qua d̓ cauſa miſer ip̄e chriſtianitatis voto de poſito factꝰ eſt religione pa ganꝰ. Itaqꝫ bellū in bithi­nia factū eſt: conſtantino et licinio ſiml̓ ꝯcertātibꝰ ītra ſe: ſꝫ tanto diuīo ſuffragio adiutus eſt conſtantinꝰ: vt in terra mariqꝫ omēs ſuos vinceret inimicos. Unde licinius pedeſtribus ac na ualibus amiſſis auxilijs: ſe in Nichomediam tradidit. Sed et ibi deuictus theſa lomee tempore paruo ꝑmā­ſit. Tandem captus a con­ſtātino dū miſericordiā pe teret ⁊ ip̄e illi vitam ex pie­tate donaſſet: theſalomeam illum remiſit. Sed dū nō multo tempore rebellare di ſponens Licinius mercede barbaros conduxiſſet: iuſ­ſit eū conſtantinus occidi. hec euſtachiꝰ. Deuicto ita qꝫ licinio oībuſqꝫ tyrannis cum eo: conſtantinus mo­narcha effectus: ſolus vt dignus erat regnum roma num obtinuit In quo poſt morteꝫ patris ſui cum quo vno anno regnauit: trigin­ta annis tenuit principa­tum. Et ſic in toto triginta