Capitulum. XXIII. et vno annis regnauit de quibus annis quatuorde­cim vltiōis ānos in ſuo re­gimine pacificos maiori parte habuit Sed circa an num decimū octauū impe rij cōſtantini. venit euſebiꝰ epiſcopus. nichomedienſis romā. qui erat vir eloquen tiſſimus homo prudens et ſagax. ſed peſſimus arrianꝰ qui ſororem conſtantini nomine ꝯſtantiam ſeduxit Nota hic fuerūt tres eu ſebij. videlicet iſte de quo agitur. cognomento nicho medienſis. alius euſebiꝰ vercellēſis qui magnus fu it doctor ac preclarus hiſto riographus. Ipſe em̄ com­poſuit hiſtoria eccleſiaſticā cronicam quandā pulcer rimam a principio creatio­nis mundi incipiens. Eu­ſebius autem nichomediē ſis hereticus propoſſe au­guſto cōplacere ſatagebat. In cuius noticiam hūc modū deueniſſe ip̄m refert euſebius ceſarienſis qui et tertius eſt libro. x. ecci. hy­ſto. dicens. Conſtantia reli­gioſi principis ſoror. tūc li­cinij derelicta que fratris ſui auguſti ſolacijs vtebat̉. huic conſtantie accidit pre ſbyterum quendā venire in noticiam. latenterqꝫ parti­bus arrij fauētem. miſſum callide ab euſebio nichome dienſi. Sed is primo nihil omnino de eis rebus apud ſororem principis aperire auſus erat. vbi vero multa familiaritas copiam tribu it. paulatim ſermonem ce­pit aſpergere inuidiam di­cens arrio generatam per epiſcopū ſuū. ſanctū ſcꝫ pe­trum alexandrinū eo ar­rianus apud plebē ſatis ca rus haberetur. Hic autem huiuſmodi verba alia ſi­milia frequētius ſuggerēs animū conſtantie erroneū effecit. Que cum ex graui languore proxima morti vi ſitaretur a fratre ſuo. atꝫ ab eo gratiam popoſciſſet. vt ip̄e preſbyterum illuꝫ in fa­miliaritatem ſuam reciꝑet que ſibi ab eo proſpere ꝓ­ſalute ſuggereret. diligēter cum effectu audiret. Qui­bus ille mōitis a ſorore ſu­ſceptis. fidelem pro ſe ger mane ſollicitudinē credēs. accōmodauit auteꝫ preſby