Seite
p̄uiderint: ſed certe hūc ꝓphetie ſpūm docuerūt nos ſctī ⁊ exēplis ⁊ ſcripturis ſuis vnde querēdus eſſet annūcia­uerūt: inſpirauit ⁊ illū ip̄a veritas ſine ꝯditiōe clamās et dicēs: Quicūqꝫ ꝯfitebit̉ me corā homībus ꝯfitebor ⁊ ego eū corā patre meo ⁊ angelis ſāctis eiꝰ. Precepit ⁊ me in­ſuꝑ querere ꝓximoꝝ ſalutē. Oſtēdit dolendū de illis qͥ adiutorio deſtituti in infidelitatē quotidie dilabunt̉. De gunt etenī ⁊ chriſtiani inter infideles ⁊ tota die cū ill̓ ver ſantur. Mores illorum capiūt: ſubrepit infidelitas: fidei noſtre ſubſequitur titubatio. Scriptū eſt nanqꝫ: cū ꝑuer­ſo peruerteris. Et niſi ſuſtentent̉: in dānationis baratruꝫ ſubito diſcurrunt. Sed quo magis ſuſtētari aūt in fide co firmari poterunt: qͣꝫ exemplo ⁊ conſtantia martyris? Cu­ius fortitudinē fidei ⁊ charitatē non niſi a deo merito ꝓ­uenire cognoſcent. Quare ⁊ fortificabuntur etiam capti­uorum corda: quorū numerus illic pene eſt infinitꝰ: ⁊ ſta bilitatem aſſument in fide: qui vt humanius cū dn̄is ſuis viuere poſſint relinquēdam fidē ſibijpſis perſuadere in­cipiunt. Ꝙ ſingulo anno fidē ſanctā negare nō dubitant qui ⁊ ſi virū a ſecura patria charitate ſpontanea ductum aſpicerēt: ⁊ ob chriſti confeſſionē ⁊ veritatis fidei ſangui nē ſuū effundere viderēt: cōſtantes in fide fuiſſēt. Et ne dū ꝙ negaſſent: ſed inſtāte cauſa mortē potius ſuſtinere elegiſſent. Quid nōne plures qui xp̄m dn̄m ſuū turpiter negauerunt viſo hoc martyrij exemplo: territi et confuſi ad fidem ſunt reuerſi: ⁊ quod plus eſt in eandē chriſti no minis cōfeſſionē forti animo ꝓruperunt. Longū eſſet de his exempla narrare: cū magnū iā vltra tractatuli noſtri ordinē capitulū peregerimus. Et nos ad alia ꝓſequēda trahamur. Qua ī re adu̓tēdū ꝙ nō ſolū h̓ bona q̄ diximꝰ exēplo martyris ꝓueniēt: ſed ſanguinis illiꝰ effuſi ꝟtute: qui ſanguis tāte eſt efficatie ⁊ potētie ꝙ hec ⁊ maiora ab omnipotenti deo valeat impetrare. Nam refer̄t Grego­Gregorius rius dialogorum libro tertio de martyre hiſtoriam cu­ius ſolius ſanguis totam fere hiſpaniam ad catholicam