fides deeſt: quia nemo credit vera eſſe que ꝓmittit dn̄s qui verax eſt: cuius ſermo credentibꝰ eternus firmꝰ. Si tibi vir grauis laudabilis aliqͥd polliceret̉: haberes pol pta ili licenti fidem: nec te falli aut decipi ab eo crederes: quem ſtare in ẜmonibus in actibus ſuis ſcires: deus tecū loqͥ­tur: tu mente incredula ꝑfidus fluctuas: deꝰ de hoc mū­do recedenti tibi īmortalitatē atqꝫ eternitatē pollicet̉: et dubitas. hoc eſt dn̄m omnino noſſe: hoc eſt xp̄m cre­dentiū magiſtrū: peccato incredulitatis offēdere. Hec ſic Cyprianꝰ vt vidimus mirabilit̓ explicuit: nec ꝓprio­ra ab alio excogitari poſſe credimꝰ: vt ea de illo re vid̓a­mus: que ſupra verbis expreſſit Lactātius. Illiꝰ ergo di­cta oꝑibus īplea mus. Mortē laude dei ꝓximi chari­tate cauſa inſtāte ſubire dubitemꝰ: velimus nolimꝰ abeſſe lōgius pōt. vt ait Hieronymꝰ ad Eliodoꝝ Hierouy. de exceſſu: Si nōgentos vite excederemus annos: vt an­te diluuiū humanū viuebat genus Mathuſelem nobis tēpora donarent̉: tamē nihil eſſet p̄terita longitudo: que ns homi eſſe deſiſſet. Etem̄ inter decē vixit annos: eum mille: poſtqͣꝫ idē finis vite aduenerit: irrecuꝑabilis mor tis neceſſitas: omne trāſactū tantūdē eſt: niſi magis ſe­mbitio o nex onuſtus peccatoꝝ faſce ꝓficiſcit̉. Et infra: Sētis ne tia imm obſecro te: quādo infans: qn̄ puer: qn̄ iuueniſ: qn̄ robuſte etatis: quando ſenex factꝰ ſis? Quotidie morimur: quo­mpellene tidie cōmutamur: tamē eternoſ nos credimꝰ. Hocipſuꝫ us quot qd̓ dico: qd̓ ſcribit̉: qd̓ relego: qd̓ emēdo de vita mea tra­electat hi hitur. Quot pūcta notarij tot meoꝝ dāna ſunt tēpoꝝ: ſo re opua habemꝰ lucrū qd̓ xp̄i nobis amore ſociamur. Hec ille. dominū Iſta ergo pēſemus chariſſimi: hec mēti īfigamꝰ: dicamꝰ­qꝫ cum apl̓o quotidie morior ꝓpter vr̄am gl̓iam fratres. ſic vno modo Plato ph̓iam diffiniuit: hoc eſt omniū ere gaudt Plato. ſapiētiū vitā meditatiōeꝫ eſſe mortis: qd̓ ph̓i ſancti no ſtri maxime laudauerūt. Ideo Heſiodus mortaliū tan­heſiodus. ta mala ꝑpendēs: natales hominū plāgit: in funcre gau­dens: ait enim ſic in theogonia.