mandata cōtēneret. Et ſi obtemperaret: dijſqꝫ ſacrificare vellet: p̄ter honores et munera que interim illi ſe daturū ꝓmittebat iurabat: pͥncipibꝰ ſcriberet: fidebatqꝫ certiſ ſime impetrare omniū deoꝝ ſumū ille pōtificatū obti­neret. Qd̓ demōe excogitatū p̄noſcēſ Theodorꝰ: vidēſqꝫ illiꝰ manifeſtū bellū: ſignacl̓o crucis in frōte ſe muniuit: duris ꝟbis preſidē pͥus increpaſſet: cum infidel̓ eſſet fidē e pectore ſuo auferr̄ conaret̉: dixit deinde: Pōtifica­ honores qͦs mihi ꝓmittis: tibi pͥncipibꝰ tuis ẜuiēti­bus tribue: mihi ſufficit hoc ſolū chriſtianꝰ ſū: pote­rit impediri prepoſitio mea: vt me ſeperes a deo meo. Et ſi maiora hoꝝ dicis mihi intuleris torm̄ta: nec om nia mēbra corꝑis mei a me excideris: poterit preuale re adu̓ſū me inſania tua. Quare vt alioꝝ: ſic huiꝰ ſāctiſ­ſimi martyris ſequamur exēpla: munera caducos horū infideliū honores: voluptateſqꝫ om̄es carnales fortit̓ re­ſpūamꝰ nec torm̄toꝝ acerbitate t̓reamur. tl̓ia pote rūt iſti excogitar̄ tormēta quin ſimilia vl̓ maiora pͥoribꝰ tēporibꝰ antiqui martyres ſuſtulerint. Quis em̄ Iacobi Iacobus in­terciſus. int̓ciſi aſperrimā mortē ꝯſiderare velit: parua ſibi q̄­cūqꝫ alia videant̉ tormēta? Quis illiꝰ paciētiā leget: ad tl̓ia amore Ieſu chriſti ſufferēda excitabit̉? Nam lata crudeliſſima ſentētia vt mēbratim int̓cideret̉: carnifices pollicē manꝰ dextere illi pͥmum abſciderint: clamauit ille ad dn̄m dicēs: Ieſu nazarene liberator ſuſcipe ramuꝫ ar­boris miẜicordie tue. A cultore itaqꝫ vinee ſarmētū abſci dit̉: vt plus germinet vitis vberiꝰ coronet̉. Et ſuadēti­bus carnificibꝰ a miſerabilibbus his penis: qͣs in corꝑe ſuo ſecuturas p̄uidebat poſſet ſe erueret: velletqꝫ ſibi ꝑcere pͥncipi aſſētire: maxīe ex eo vulner̄ facilit̓ ſani tatē reciꝑe poſſet. Rn̄dit Iacobꝰ: Si vitis putat̉ viciſſitu dine tꝑis vt vberiꝰ germīet: qͣꝫtomagis fidel̓: vt habū dāti gratia in chriſto pullulet vera vitis eſt ſe putari ꝑ­mittere debet? Et tūc accedēs carnifex: ſcd̓m ab illiꝰ ma­ digitū ſcidit. Et Iacobus ad dn̄m ait: Suſcipe hoſ du