adimplere magnalia q̄ mens mea cogitauit. Sꝫ qꝛ tibi nō placet vt ea ꝑficiaꝫ. Rogo te vt me ſuſcipias in ſubiectum. N illo ſiquidem tꝑe erat q̇dā ī macedonia noīe Antipater filiꝰ iaſonis. q̄ cū ml̓tis hoībus ꝯiurationē fecerat vt occiderēt alexandrū. Sꝫ hͦ nequerūt ꝑpetrare Olimpia igit̉ mat alexādri pluries eidem antipat dixit vt ſibi caueret a magnitudīe alexādri. Et exīde olimpia anguſtia mag mouebat̉. Antipater aūt cogitauerat qͣliter ꝑ venenū poſſet occidere alexandrū. Quō Antipater emit venenū et miſit illud filio ſuo. Sijt igitur an tipat̉ ad medicū ꝑitiſſimuꝫ ⁊ emit ab eo potione venenoſaꝫ quā nll̓s potat vaſculꝰ ſuſtiere. ſꝫ eā in cātrellā ferreā collocauit. deditqꝫ caſſandro filio ſuo. illūqꝫ ad ẜuiēdū alexādro deſtiauit. Dixitqꝫ vt loq̄ret̉ fratri ſuo Robe. Et cogitarēt qͣlit̓ potionē illā ad bibēdū alexādro offerret. Erat aūt iſte roboas ſiue vt alij dicunt Iobas etate adoleſcēs quē alexāder tenerrie diligebat. Accidit aut tꝑe illo vt eū alexāder in capite ꝑcuteret ſine culpa. Cuiꝰ rei cauſa roboas dolore cōmotꝰ eius morti conſenſit. Lexāderitaqꝫ fecit cōuiuiū maximū. ⁊ illud ſtatuit in babylonia celebrari Et omēs p̓ncipes fecit vndiqꝫ cōuo cari. Et dū alexāder die ſtatuto ī couiuio ſederet cū ſuis p̓ncipibꝰ. ⁊ illḋ cū maxīa leticia exerceret. Roboas q̇ corā alexādro ẜuiebat graui aīo a cuſſandro ſte ſuo puteritu regiſpo tionē ſumpſit. Ponēſqꝫ ſub vngue pollicis ſui. ⁊ ī vino miſcuit. Alexād itaqꝫ magis ac magis letādo pocu lū poſtulauit. Roboas itaqꝫ alexādro vas aureū pn̄tauit. Cūqꝫ bibiſſet alexāder poculū veneno mixtum ſubito alta voce clamauit dicens. Succurrite. ſuccurrite. Et inclinās ſe ī dextrā ſui corꝑis viſuꝫ eſt ꝙ epar ſuū gladio eēt ꝑforatū. Attn̄ ꝯtinēs paululū ſuſtinuit dolorē ⁊ ſurrexit a cōuiuio dicēs p̓ncipibꝰ ⁊ militibus ſuis. Rogo vos vt cōmedētes letemini ⁊ bibatis. Ip̄i v̓o nihilōiꝰ turbati ſūt valde. ⁊ ſurrexerūt a mēſa et ſteterūt firmi ſecꝰ eū vt viderēt finē. Lexander ue ro turbatꝰ ingreſſus ē cubiculū ⁊ q̄ſiuit vnā penna vt mittēs eā in guttur ſuuꝫ ſūpta venena repelleret. Caſſander vero caput tāti mali pēnā ei dedit eodē vene nō linitā. Ip̄e v̓o mittēs ī guttur ſuum vt vomeret. ſꝫ magis ac magis cepit eū veneni ſūptio coartare Tūc iuſſit cuidaꝫ vt apꝑiret portas palacij q̄ erāt ſuꝑ deſcēſuꝫ fluuij eufratē. totāqꝫ noctē illam duxit inſomnem Media vero nocte erexit ſe de lecto ſuo in qͦ iacebat ⁊ cādelabꝝ qd̓ ante ip̄m lucebat extinxit. Et qꝛ non vale bat erectꝰ ire māibꝰ ⁊ pedibꝰ ꝑ traꝫ ꝓcedere ꝯͣ deſcēſum flumīs cepit vt mergeret̉ ī eo. ⁊ vt affluxu ⁊ flumis impetu rapet̉ incedebat. Et ecce roxana vxor eiꝰ cuꝫ curſu velociſſimo ſeq̄bat̉. ⁊ appropinqͣns ei eiecit ſe ſuꝑ eū. ⁊ amplectēs eū amariſſime flere cepit et dicere. Tu miſeram me dimittis domīe alexander ⁊ vadis teip̄m interficere. Dixitqꝫ Alexander fa
