titudinem ad quā factus eſt ⁊ inuenit miſeriā ad quā factꝰnō eſt. Acceſſit ſine quo nichil felix eſt et remanſit qd̓ ꝑ ſenō niſi miſerū eſt. Manducabat tūc homo panem angeloꝝeſt ⁊quē nūc exurit. manducat nūc panem doloꝝ quē tunc neſciebat. et tu dn̄e vſqꝫquo. vſqꝫquo dn̄e obliuiſceris me in fineꝫvſqꝫquo auertis faciem tuaꝫ a nobis/ quādo reſpicies et exaudies nos/ quādo illuminabis oculos nr̄os et oſtendes nobis faciem tuā et quādo reſtitues te nobis. Reſpice dn̄e exaudi et illumina nos oſtende nobis teip̄m. reſtitue te nobisvt bene ſit nobis ſine quo tam male eſt nobis. Inuitas nosadiuua nos obſecro dn̄e. Amaricatū eſt cor meū ſua deſolatione/ indulca illud tua ꝯſolatione. obſecro dn̄e exuriens cepi querere te ne deſinar impaſtus/ pauper veni ad diuitem/miſer ad miſericordē ne recedam vacuus/ et ꝯtemptus dn̄eincuruatus ſum nō poſſum niſi deorſum aſpicere/ erige mevt poſſum ſurſum aſpicere vel intendere. iniquitates measingreſſe ſunt caput meū obuoluerūt me ⁊ ſicut onus grauegrauant ſuꝑ me. Euolue me et exonera me ne vrgeat puteꝰos ſuū ſuꝑ me/ doce me querere te ⁊ oſtende te querenti qꝛnec querere te poſſū niſi tu doceas nec inuenire niſi te oſtēdas. Querā te deſiderando/ deſiderem querendo/ inueniaꝫamando/ amem inueniendo/ fateor dn̄e ⁊ gratias ago. quiame ad hanc imaginē tuā feciſti vt tui memor te cogitem teamem. Sꝫ ſic eſt abolita attritione vicioꝝ/ ſic eſt obfuſcatafame peccatoꝝ vt non poſſit facere ad qd̓ facta eſt niſi turenoues et reformes eā. Rogo dn̄e quidas fidei intellectūda michi vt quantū ſis expedire intelligā/ qꝛ es ſicut credimus. et hoc es qd̓ credimꝰ ⁊ quidē credimꝰ te eſſe aliquidquo nichil maius aut melius cogitari poſſit. Quid ergo esdomine deus quo vnum maius meliuſqꝫ nichil valet cogitari. Sed quid niſi id quod ſummum bonum omniū ſolumexiſtens per ſeipſuꝫ omnia alia fecit ex nichilo. Quod ergobonum deeſt ſummo bono perdit omne bonū. Tu es itaqꝫ
