gaudebat quiſqꝫ ꝓ ſinglis alijs ꝙͣ ꝓ ſeip̄o. Si ergo cor hominis de tanto bono ſuo vix capiet gaudiū ſuuꝫ qūo capaxerit tot et tantoꝝ gaudiorum/ et vtiqꝫ quoniaꝫ quantū quisdiligit aliquem/ tantum de bono eius gaudet/ ſic in illa perfecta eius felicitate vnuſquiſqꝫ ſine ꝯparatione plus amabitdeū ꝙͣ ſe et alios ſecum ita plus gaudebit abſqꝫ exiſtimatione vunſquiſqꝫ de felicitate dei ꝙͣ de ſua et omniū aliorūſecum. Et ſi deum ſic diligent toto corde/ tota mente/ totaanima vt tamen totum cor/ tota mens/ tota anima/ non ſufficiat dignitati dilectionis/ ꝓfecto ſic gaudebunt toto corde tota mente/ tota anima/ vt tamen totum cor tota menstota anima non ſufficiat plenitudini gaudij. Deus meus etdn̄s meus ſpes mea et gaudiū cordis mei/ dic anime mee ſihoc eſt gaudiū de quo nobis ꝑ filiū tuū dicis petite et accipiētis vt nr̄m gaudiū ſit plenū. Inueni nāqꝫ gaudiū quoddam plenū et pluſꝙͣ plenū. Pleno quippe corde/ plena mente/ plena anima. pleno toto homīe gaudio illo adhuc ſupramodū ſuꝑerit gaudiū. Nō ergo totū illud gaudiū intrabitin gaudentes. ſed toti gaudentes intrabunt in gaudiū. Dicdn̄e dic ſeruo tuo intra in corde meo ſed hoc eſt gaudiū qd̓intrabūt ſerui tui/ qui intrabūt in gaudiū dn̄i ſui. Sed gaudiū illud certe quo gaudebūt electi tui/ nec oculꝰ vidit/ necauris audiuit/ nec in cor hominis aſcendit. nondū ergo dixiaut cogitaui dn̄e quantū gaudebūt illi beati tui/ vtiqꝫ tantum gaudebūt quantū amabunt. tantū amabūt quantū cognoſcent dn̄e et quantū te amabūt. Certe nec oculus viditnec auris audiuit nec in cor hoīs aſcendit in hac vita quantū te ꝯgnoſcent et amabunt in illa vita. Oro te deus meusvt ꝯgnoſcam te amem te vt gaudeā de te et ſi nō poſſum inhac vita ad plenū vel ꝓficiam de die in diem vſqꝫdum veniat illud ad plenuꝫ proficiat/ hoc in me noticia tua ibi fiatplena/ creſcat amor tuus et ibi ſit plenus vt hic gaudiummeum ſit in ſpe magnum et ibi in re plenū deus verax peto
