zabulon promptōr eſſe ad mala ferenda quam inferendaEt quia habet neceſſe quandoqꝫ pro culpa eorum iraſci.Amplius vtiqꝫ dolet cum cogit̉ pro culpa eos percuterequam cum cogit̉ pro eoꝝ defenſione puniri libenter ergoſe occurrentibꝰ ꝑiculis obicit ⁊ contra ſeuientiū ꝓcellastempeſtatū ſe ſponte opponit. Alioquin fruſtra iuxta littora maris habitat fruſtra inſtatōne nauium manſioneꝫparat ſi contra maxima mūdane p̄ſſure diſcrimina trepidat vt tempeſtatibꝰ diu fatigatos ⁊ tandē littoribꝰ ereptos blande excipiat ⁊ benigne foueat ⁊ ita vſqꝫ ad ſydonēſcimus fieri hmōi venatōne animaꝝ qn̄qꝫ ꝑ occultam ſuggeſtionem demonū qn̄qꝫ ꝑ apertā ſuaſionē hoīm verūtamēnouit vtrūqꝫ zabulon ꝯp̄hendere ⁊ ad littꝰ ꝑductos ⁊ incautos dirigere figit gͦ hic fortitudinis ſue habitaculuꝫe regione maris in ꝯfinio ſydonis vbi hinc vigilat contͣ ſeuicia ꝑſequēciū illic contͣ fradulentiā inſidiantiū Et infraNeſcio ſi poteſt aliquis a deo aliqͥd maius in hac vita accipere. Ignoro cui poſſit hac gr̄a in terra maiorē aliqͣ deꝰhomini ꝯferre ꝙͣ vt eiꝰ mīſterio pu̓ſi hoīes in meliꝰ mutetur ⁊ de filijs dyaboli filij dei efficiant̉. An forte cuiꝙͣ maius videbit̉ mortuos ſuſcitare. gͦ ne maius erit ſuſcitaſſecarnem iteꝝ moriturā quā iteꝝ animā ineternū victurā gͦne maius ei̓t reſtituiſſe carni gaudia mūdi quā aīme gaudia celi. O qualis dos qualis dignitas talē gr̄am a deo accipere. Non decuit celeſtē ſponſum ſponſe ſue aliam dotēdonare quam vt per adoptōnis gr̄aꝫ poſſit deo multos filios gignere ⁊ filios ire filioſqꝫ iehenne regni celeſtis heredes aſſcribere. Vnde ip̄o nato exclamat mater eius vocauit me dominus dote bona Ex hijs intelligitur ꝙ per zabulon zelus animarum exprimitur cuius decem ſunt ꝓprietates. Prima eſt ꝙ odit peccatū. Secunda ꝙ maxīe placat deum. Tercia ꝙ non parcendo plus parcit. Quartaꝙ nichil plus placet deo. Quinta ꝙ promptōr eſt ad mala ferēda quā inferēda Sexta eſt ꝙ blāde recipit pnitētē
