Ca. XIII ī natiuitate ſua magificatus xp̄s fuit a paſtoribꝰ vt d̓s: et paꝝ poſt fuit circūciſus vt pctōr. dem magiveniētes eū pl̓imū honorauer̄t: et nihilominꝰ ip̄e ī ſtabulo remanēs ſtabat int̓a īalia: ⁊ plorabat vt cuiuſdā homūcij filiꝰ. poſtea fuit pre ſentatꝰ ī tēplū quē ml̓tm extuler̄t ſymeō ⁊ anna. ⁊ nc̄ ab angelo d̓r vt fugiat ī egyptū. ⁊ d̓ ml̓tis talibꝰ poteris in vita ſua procedere que ad noſtram inſtructioneꝫ poſſumus retorquere. Cum ergo conſolationem habueris tribulationem expecta: ⁊ ecōuerſo: vnde ī eis nec ex tolli nec frangi debemus. Dat no bis dn̄s ꝯſolatiōes ad ſpem ſuble uandā ne defidamꝰ: ⁊ tribulatōes ad hūilitatē ꝯſeruanda: vt cognoſcentes miſeriā noſtrā ſtemus ſem per in ſuo timore. Ad noſtrā gͦ inſtructionē meditemur ip̄m oc fe ciſſe: vt ſe dyabolo occultaret. Se cundo ꝯſidera circa dei ꝯſolatōes ⁊ bn̄ficia: qꝛ qͥ ea nō ꝑcipit: nō deijciat̉ ab alio. nec habenti inuideat. Hoc dico qꝛ angeloꝝ locutōes fie bāt Ioſeph ⁊ nō matri: cū tn̄ lōgeinferior eſſet ea. Ipſe qͥ ꝑcipit licet nō ꝑcipiat pro ſuo velle: nō dꝫ ingratus eſſe nec murmurare cū Ioſeph qͥ tantus erat apud deū: non palā ſꝫ in ſomnis tm̄ tales allocu tiōes ꝑciperet. Tertio ꝯſidera quō d̓s dat ⁊ ꝑmittit ſuos ꝑſecutiōibꝰ ⁊ tribulatiōibꝰ vexari. Nōne magͣ tribulatio erat matri ⁊ Ioſeph cū viderēt puerū ad occiſionē queriQuid em̄ grauius poterat audiri Erat in hoc eoꝝ tribulatio: qꝛ licet ſcirēt ip̄m eſſe filiū dei: tn̄ poterat ſenſualitas eorū turbari et dicere. Dn̄e d̓s omp̄s qͥ eſt ꝙ iſte filius tuꝰ fugiatꝰ Nōne potes eū defendere: Etiā in hoc erat tribulatio ꝙ in terrā longinquā oportebat eos ire quā ignorabant: ⁊ ꝑ vias aſperas: cū tn̄ dn̄a eſſet inabilis ad eū dum ꝓpter iuuentutē: ⁊ Ioſeph ꝓpter ſenectutē. Ipſe etiā puer queꝫ portare debebāt vix erat duoꝝ me ſium: ⁊ peregrinari habebant īter ra aliena pauperes ⁊ qͣſi nihil habentes. Oīa em̄ iſta ſunt afflictio nis materia. Quarto ꝯſidera beni gnitatē dn̄i: ⁊ vide quo cito ꝑſecutionē patit̉ ⁊ fugat̉ de terra natiuitatꝭ ſue: ⁊ tn̄ benigne cedit furori il lius quē perdere poterat in momē to. Profunda eī eſt hec humilitas ⁊ patīa magna. Nolebat ei vicem reddere ⁊ offendere: ſꝫ fugiēdo inſi dias eius vitare. Sic ⁊ ꝯuenit facere obiurgantibꝰ reprehendētibꝰ vl̓ perſequētibꝰ nos. Non eis reſiſtere vl̓ de ipſis vindictā accipere: ſꝫ patiēter eos portare: ⁊ eoꝝ furo ri cedere: ⁊ qd̓ plus eſt pro eis orare: vt alibi d̓r in euangelio. Fugiebat gͦ dn̄s ante faciē ſerui ſui: īmo potiꝰ ſerui dyaboli. Portabat euꝫ mater iuuenis ⁊ tenera valde ⁊ io ſeph multū ſenex in egyptū ꝑ viaꝫ ſilueſtrē: obſcurā: nemoroſaꝫ: aſpe ram ⁊ inhabitatā: ꝑ viam etiā val de longā. Dicit̉ em̄ ꝙ iter curſorū ſunt vndecim vl̓ duodecim diete: pro eis aūt fuit iter duoꝝ menſiū. Iuerūt em̄ vt d̓r ꝑ illud deſertū: ꝑ qd̓ tranſierūt filij iſrl̓ quadraginta annis. Sed qͥd faciebant de victu ſecū portando: Ubi etiā vl̓ quō de nocte qͥeſcebant vl̓ hoſpitabant̉: Raro em̄ domos in illo deſerto in ueniebant. Aut quō portabant pe nas eſtus ⁊ ſolē qͥ erant ita delica
